آفتاب
ورود | عضویت
دوشنبه ۱۱ اسفند ۱۳۹۹ ۲۰:۳۸
  • اخبار
    • اخبار سیاسی
    • اخبار اقتصادی
    • اخبار فرهنگی
    • اخبار ورزشی
    • اخبار اجتماعی
    • اخبار فناوری
    • اخبار سلامت
    • اخبار ایران و جهان
    • پیشخوان روزنامه ها
  • دانش سرا
    • مقالات
    • کتاب الکترونیکی
    • دانستنی ها
    • لینک های مفید
    • فرهنگ فیلم
    • لغت نامه دهخدا
    • دائره المعارف
    • کتابهای منتشر شده
    • بانک های اطلاعاتی
  • چندرسانه ای
    • 60 ثانیه با اخبار
    • کیوسک آفتاب
    • فیلم
    • عکس
    • پادکست
    • اینفوگرافی
    • آفتاب پلاس
  • دیجیتال مارکتینگ
    • خدمات دیجیتال مارکتینگ
    • نیازمندیها
    • بانک مشاغل
    • وبگردی
    • بنر
    • مشاوره کسب و کار
    • رپورتاژ آگهی
    • کمپین
    • خدمات
    • سایتچین
  • گردشگری
    • مجله گردشگری آفتاب
    • گزارش لحظه ای جاده ها
    • نقشه ترافیک تهران
  • تفریح و سرگرمی
    • شبکه های اجتماعی
    • موسیقی
    • فیلم و سریال
    • تئاتر
    • آشپزی
    • کارت تبریک
    • فیلم های سینما
    • بازی های اینترنتی
    • شعر و ادب
    • گل و گیاه
    • ضرب‌المثل
    • فتوبلاگ
    • سخن بزرگان
    • تعبیر خواب
    • داستان سرا
    • فال و طالع بینی
    • چیستان
    • شخصیت‌ها
    • لطیفه

دائره المعارف بزرگ اسلامی

جلد یکم (آب - آل داوود)

جلد دوم (آل رشید - ابن ازرق)

جلد سوم (ابن ازرق - ابن سیرین)

جلد چهارم (ابن سینا - ابن میسر)

جلد پنجم (ابن میمون - ابوالعر قلانسی)

جلد ششم (ابوعزه - احمدبن عبدالملک بن شهید)

جلد هفتم (احمد بن علویه - ازبک خان)

جلد هشتم (ازبکستان - اشبیلیه)

جلد نهم (اشتب - البیره)

جلد دهم (البیری - باباطاهر)

جلد یازدهم (بابافرج تبریزی - برماوی)

جلد دوازدهم (برمکیان - بوسنوی)

ابن سمعون، ابوالحسین

اِبْن‌ِ سَمْعون‌، ابوالحسین‌ محمد بن‌ احمد بن‌ اسماعیل‌ (300- 14 ذیقعدهٔ 387/913- 18 نوامبر 997)، واعظ و خطیب‌ حنبلی‌ بغدادی‌ (در برخی‌ منابع‌ «ابن‌ شمعون‌» ضبط شده‌ است‌، نک: یافعی‌، 2/432). سمعون‌ لقب‌ نیای‌ او اسماعیل‌ بوده‌ است‌ (ذهبی‌، 16/505). ابن‌ سمعون‌ در بغداد زاده‌ شد و همانجا به‌ تحصیل‌ علم‌ پرداخت‌ و به‌ درک‌ بعضی‌ از مشایخ‌ صوفیه‌ چون‌ ابوبکر شبلی‌ نایل‌ آمد. مختصر فقهی‌ ابوالقاسم‌ خِرَقی‌ را نزد مؤلف‌ آن‌ خواند و از کسانی‌ چون‌ عبدالله‌ بن‌ ابی‌ داوود سجستانی‌ حدیث‌ فراگرفت‌ (در مورد مشایخ‌ وی‌ نک: خطیب‌، 1/274؛ ابن‌ ابی‌ یعلی‌، 2/155، 156؛ سمعانی‌، 7/234، 235؛ ذهبی‌، همانجا). ابن‌ سمعون‌ در پاسخ‌ کسی‌ که‌ از وی‌ درخواست‌ اجازه‌ کرده‌ بود، از سفرهای‌ طولانی‌ خود برای‌ استماع‌ حدیث‌ یاد کرده‌ (ابن‌ ابی‌ یعلی‌، 2/161)، ولی‌ تنها از یک‌ سفر او به‌ مکه‌ و مدینه‌ گزارش‌ رسیده‌ است‌ (ابن‌ عساکر، 202-203). در روایت‌ دیگری‌ گفته‌ شده‌ که‌ ابن‌ سمعون‌ در آغاز با پیشهٔ ورّاقی‌ روزگار می‌گذراند، ولی‌ پس‌ از مراجعت‌ از سفر حج‌ با یکی‌ از کنیزان‌ خلیفه‌ الطائع‌ عباسی‌ ازدواج‌ کرد و چهرهٔ زندگیش‌ دگرگون‌ شد (همانجا). گرچه‌ ابن‌ سمعون‌ اهل‌ حدیث‌ نیز بوده‌، و جمعی‌ از او روایت‌ کرده‌اند (برای‌ اطلاع‌ از نام‌ راویان‌ نک: خطیب‌، همانجا؛ ابن‌ ابی‌ یعلی‌، 2/156؛ ذهبی‌، 16/505 -506)، اما او بیشتر در وعظ و خطابه‌ آوازه‌ داشته‌ است‌. در مجلس‌ وعظ او بزرگانی‌ چون‌ ابوحامد اسفرائینی‌، ابواسحاق‌ بن‌ شاقلا و ابوحفص‌ برمکی‌ شرکت‌ می‌کردند (ابن‌ ابی‌ یعلی‌، 2/161). ابن‌ سمعون‌ مورد احترام‌ شدید قاضی‌ ابوبکر باقلانی‌ بود (ابن‌ عساکر، 201). از برخی‌ روایات‌ چنین‌ برمی‌آید که‌ او چندان‌ تابع‌ ملاحظات‌ سیاسی‌ نبوده‌ است‌. به‌ عنوان‌ نمونه‌ وقتی‌ عضدالدولهٔ دیلمی‌ برای‌ پایان‌ دادن‌ به‌ درگیریهای‌ فرقه‌ای‌ در بغداد، واعظان‌ و داستان‌ سرایان‌ را از رفتن‌ به‌ منبر منع‌ کرد، ابن‌ سمعون‌ بدون‌ توجه‌ به‌ این‌ فرمان‌ بر حسب‌ معمول‌ روز جمعه‌ بر منبر رفت‌ و به‌ وعظ پرداخت‌ (ابن‌ ابی‌ یعلی‌، 2/158-159). ابن‌ سمعون‌ زندگی‌ مرفهی‌ داشت‌، چنانکه‌ از این‌ جهت‌ مورد اعتراض‌ واقع‌ شد که‌ چگونه‌ مردم‌ را به‌ زهد و ترک‌ دنیا می‌خواند، و خود بهترین‌ جامه‌ها را می‌پوشد و خوش‌ترین‌ طعامها را می‌خورد؟ابن‌ سمعون‌ پاسخش‌ این‌ بود: هر آنچه‌ ترا شایستهٔ تقرب‌ به‌ خدا کند، به‌ جای‌ آر. اگر پوشیدن‌ جامهٔ نرم‌ و خوردن‌ طعام‌ خوب‌ حال‌ ترا با خدا خوش‌ کند، این‌ کار زیانی‌ نمی‌رساند (نک: خطیب‌، 1/275). برخی‌ از سخنان‌ حکیمانه‌ و پندآموز وی‌ گردآوری‌ شده‌ (ابن‌ ابی‌ یعلی‌، 2/159- 160؛ ابن‌ جوزی‌، صفهٔالصفوهٔ، 2/266- 268؛ نیز نک: حریری‌، 144 بب) و حتی‌ کراماتی‌ به‌ او نسبت‌ داده‌ شده‌ است‌ (خطیب‌، 1/275-277؛ ابن‌ ابی‌ یعلی‌، 2/157-159؛ ابن‌ جوزی‌، المنتظم‌، 7/198-200؛ نبهانی‌، 1/106). ابن‌ سمعون‌ در بغداد درگذشت‌ و در خانه‌اش‌ بر وی‌ نماز گزاردند و همانجا به‌ خاکش‌ سپردند. مردم‌ از اینکه‌ بر وی‌ مخفیانه‌ نماز گزارده‌ شد، به‌ خشم‌ آمدند و جسد او را از قبر بیرون‌ آورده‌، در مسجد جامع‌ شهر دوباره‌ بر وی‌ نماز گزاردند. در 426ق‌ بار دیگر جسدش‌ را به‌ باب‌الحرب‌ نزد مدفن‌ احمد بن‌ حنبل‌ انتقال‌ دادند (خطیب‌، 1/277؛ ابن‌ ابی‌ یعلی‌، 2/162). یک‌ نسخه‌ با عنوان‌ الامالی‌، و نسخه‌ای‌ دیگر با عنوان‌ جزء فیه‌ مسألهٔ من‌ کلام‌... منسوب‌ به‌ ابن‌ سمعون‌ در کتابخانهٔ ظاهریهٔ دمشق‌ وجود دارد I/668) .(GAS, شریشی‌ (2/169) کتابی‌ با عنوان‌ مجالس‌ به‌ وی‌ نسبت‌ داده‌ است‌. بروکلمان‌ اثری‌ با نام‌ مختصر حکم‌ ابن‌ سمعون‌ تألیف‌ ابوالحسین‌ یا ابوالحسن‌ قزوینی‌ را معرفی‌ کرده‌ است‌ S,) GAL, .(I/360

درباره ما

  • درباره آفتاب
  • قوانین و مقررات
  • سیاست حفظ حریم خصوصی
  • راهنمای آفتاب
  • نقشه سایت

تماس با ما

+۹۸ ۲۱ ۲۳۰ ۴۴ ۳۳۳

تلگرام آفتاب

اینستاگرام آفتاب

+۹۸ ۲۱ ۲۳۰ ۴۴ ۱۰۳

ایران، تهران، میدان نوبنیاد ، کوهستان سوم ، پلاک ۳

پشتیبانی آفتاب

همکاری در کسب و کار

  • آگهی رایگان
  • تبلیغات در آفتاب
  • مشاوره کسب و کار

خبرنامه

برای عضویت در خبرنامه پست الکترونیک خود را وارد نمایید
عضویت
کلیه حقوق این سایت برای شرکت شبکه ی اینترنتی آفتاب محفوظ است.
× فنی شو