اِبْنِ خَلَف، ابوالحسن علی بن خلف بن علی بن عبدالوهاب (د 455ق/1063م)، یکی از بزرگترین کاتبان دولت فاطمیان مصر (احتمالاً در دورهٔ المستنصر بالله 427-487ق/1036-1094م). از زندگی او تقریباً هیچ اطلاعی به دست ما نرسیده است. تنها میدانیم که در 437ق در مصر میزیسته است S) , 2 EI). او کتابی به نام موادّ البیان ( موارد البیان: حاجی خلیفه، 2/1888) نوشته که نسخهای از آن در سلیمانیهٔ استانبول S) , 2 EI) موجود است. دو کتاب دیگر نیز به نامهای آلهٔ الکتاب و کتاب الخراج به وی منسوب است (نک: قلقشندی، 6/432؛ صالح، .(XX(1)/193-197 در میان منابع، ظاهراً تنها قلقشندی است که در جای جای کتاب خویش (6/432- 9/15-16، جم)، از علی بن خلف و مواد البیان او نام میبرد. گویا وی در خدمت فاطمیان مصر، سرپرست تصحیح مکاتبات رسمی خلیفه بوده است و بعید نیست که افرادی را نیز به عنوان کاتبِ خاص دارالخلافه تعلیم داده (همانجا) و چه بسا کتاب مواد البیان خود را به همین سبب تألیف کرده باشد. صالح (همانجا) تحقیق ارزشمندی پیرامون علی بن خلف و مواد البیان او انجام داده است. وی که خود نسخهای از مواد را در اختیار داشته، گوید این کتاب برای کاتبان دیوان انشا نوشته شده و در آنها سنتها، رسوم و ضوابطی که میبایست در نگارش مکاتبات دیوانی رعایت گردد، بیان شده است. ظاهراً نسخهٔ موجود ناقص است، زیرا بنا به قول صالح (ص مطالبی در قلقشندی آمده که در اصل نسخه موجود نیست. صالح یک فهرست موضوعی نیز در پایان کتاب افزوده است (ص .(197-200 تاریخ مرگ او نیز همانند تولد و زندگیش بر ما پوشیده است. حبّال مصری (1(1)/336-337) ضمن وفیات 455ق، از شخصی به نام ابوالحسن علی بن خلف الزیات نام میبرد که در ماه شوال درگذشته است. با توجه به تاریخ تألیف مواد، یعنی 437ق، احتمال میدهیم که این شخص همان ابن خلف مورد نظر ما باشد.