اِبْنِ حَبیب، شرف الدین بن عبدالقادر بن برکات بن ابراهیم (د پس از 1005ق/1597م)، فقیه حنفی، مفسر، نحوی از مردم غزّه (در جنوب فلسطین). از زندگی وی اطلاع چندانی در دست نیست. تنها مطلبی که دربارهٔ او نقل کردهاند تبادل نامههای علمی یا شیخ حسن بورینی (د 1024ق/ 1615م) است که در نامهای از ابن حبیب راجع به نکتهای در تفسیر ابوالسعود بن محمد عمادی مفتی قسطنطنیه بر آیهٔ 16 سورهٔ فرقان سؤال کرد و ابن حبیب در پاسخ آن رسالهای به نام ارواء الصادی فی الجواب عن ابی السعود العمادی نوشت. بورینی در آن تأمل کرد، پارهای از جواب را ستود و برخی دیگر را رد نمود و نظرات خود را در یک رساله برای ابن حبیب ارسال داشت. آنگاه شرفالدین رسالهٔ دیگری موسوم به الارج العبهری و الجادی فی الدفع عن ارواء الصادی در جواب ایراد بورینی و شرح بیشتر گفتار ابوالسعود نوشت و این 3 رساله را به ترتیب زمان نگارش در یک کتاب گرد آورد و نامش را محاسن الفضائل بجمع الرسائل نهاد (محبی، 2/223، 224). تاریخ درگذشت ابن حبیب معلوم نیست، لیکن از تاریخ اتمام تعلیقهاش بر کتاب الاشباه و النظائر چنین برمیآید که تا سال 1005ق زنده بوده است. آثار او عبارتند از: 1. تحریر الافکار فی مسألهٔ الاقرار که در کتابخانهٔ ظاهریهٔ دمشق موجود است (نک: زرکلی، 7/161)؛ 2. تنویر البصائر در علم اصول که حاشیهای است بر الاشیاء و النظائر، تألیف ابن نُجیم (حاجی خلیفه، 1/99)ا از این اثر نسخههایی در کتابخانههای خدیویه (3/29، 30)، تیموریه (4/154)، ظاهریه (نک: زرکلی، همانجا) موجود است؛ 3. رسالهٔ فی عصمهٔ الانبیاء که نسخهای از آن در کتابخانهٔ قلیچ علی پاشا (ترکیه) وجود دارد. II/429) )؛ GAL,S, 4. قواطع البرهان فی توجیه مسألهٔ قاضی خان که نسخهای از آن در کتابخانهٔ بریل (شم (10)622) نگهداری میشود (هوتسما، .(130 گویا او تحریراتی بر کتاب دُرّر و غُرّر در علم فقه (محبی، 2/223) نیز داشته است.