آفتاب
ورود | عضویت
پنجشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱ ۱۶:۰۹
  • اخبار
    • اخبار سیاسی
    • اخبار اقتصادی
    • اخبار فرهنگی
    • اخبار ورزشی
    • اخبار اجتماعی
    • اخبار فناوری
    • اخبار سلامت
    • اخبار ایران و جهان
    • پیشخوان روزنامه ها
  • دانش سرا
    • مقالات
    • کتاب الکترونیکی
    • دانستنی ها
    • لینک های مفید
    • فرهنگ فیلم
    • لغت نامه دهخدا
    • دائره المعارف
    • کتابهای منتشر شده
    • بانک های اطلاعاتی
  • چندرسانه ای
    • 60 ثانیه با اخبار
    • کیوسک آفتاب
    • فیلم
    • عکس
    • پادکست
    • اینفوگرافی
    • آفتاب پلاس
  • دیجیتال مارکتینگ
    • خدمات دیجیتال مارکتینگ
    • نیازمندیها
    • بانک مشاغل
    • وبگردی
    • بنر
    • مشاوره کسب و کار
    • رپورتاژ آگهی
    • کمپین
    • خدمات
    • سایتچین
  • گردشگری
    • مجله گردشگری آفتاب
    • گزارش لحظه ای جاده ها
    • نقشه ترافیک تهران
  • تفریح و سرگرمی
    • شبکه های اجتماعی
    • موسیقی
    • فیلم و سریال
    • تئاتر
    • آشپزی
    • کارت تبریک
    • فیلم های سینما
    • بازی های اینترنتی
    • شعر و ادب
    • گل و گیاه
    • ضرب‌المثل
    • فتوبلاگ
    • سخن بزرگان
    • تعبیر خواب
    • داستان سرا
    • فال و طالع بینی
    • چیستان
    • شخصیت‌ها
    • لطیفه

دائره المعارف بزرگ اسلامی

جلد یکم (آب - آل داوود)

جلد دوم (آل رشید - ابن ازرق)

جلد سوم (ابن ازرق - ابن سیرین)

جلد چهارم (ابن سینا - ابن میسر)

جلد پنجم (ابن میمون - ابوالعر قلانسی)

جلد ششم (ابوعزه - احمدبن عبدالملک بن شهید)

جلد هفتم (احمد بن علویه - ازبک خان)

جلد هشتم (ازبکستان - اشبیلیه)

جلد نهم (اشتب - البیره)

جلد دهم (البیری - باباطاهر)

جلد یازدهم (بابافرج تبریزی - برماوی)

جلد دوازدهم (برمکیان - بوسنوی)

ابن ناصرالدین

اِبْنِ ناصِرْالدّین، ابوعبداللّه محمدبن ابی‌بکربن عبداللّه‌بن محمد قیسی، ملقب به شمس‌الدین (777-842ق/1375-1438م)، مؤلف و عالم شافعی دمشقی. وی در دمشق تولد و نشأت یافت (ابن‌فهد؛ 317؛ ابن‌عماد، 7/243). حدیث و فقه و قرآن را نزد جمعی از مشایخ شام و مکه از جمله داوودبن احمد بقاعی، سراج‌الدین بلقینی، صلاح‌الدین اقفهسی و جمال‌الدین لبن‌ظهیره فرا گرفت (ابن‌فهد، 317-319؛ سخاوی، 8/103). نام نزدیک به 60 تن از مشایخ او در لحظ الالحاظِ ابن‌فهد مکی (همانجا) و مقدمۀ توضیح المشتبه (عرقسوسی، 1/56-62) ذکر شده است. از مهم‌ترین راویان ابن‌ناصرالدین می‌توان به ابن‌حجر عسقلانی، علاءالدین مرداوی و ابن‌فهد مکی اشاره کرد (ابن‌فهد، 322؛ سخاوی، 8/103، 106، نیز نک‍ : ممدوح، 24). وی چندان در مراتب علمی ارتقا یافت که در 837ق به ریاست مشایخ دارالحدیث اشرفیۀ دمشق تعیین شد (ابن‌فهد، 319). بزرگانی چون ابن‌حجر عسقلانی و برهان‌الدین حلبی مقام علمی او را ستوده‌اند (نک‍ : سخاوی، 8/105-106). ابن ناصرالدین به مکه، مدینه، بعلبک و حلب مسافرت نمود و در برخی از این سفرها شاگردش ابن‌فهد وی را همراهی می‌کرد (ابن‌ناصرالدین، 38؛ سخاوی، 8/103). ابن ناصرالدین در تاریخ نیز دست داشته است (ابن‌فهد، همانجا؛ قس: ابن‌طولون، 37). از ویژگیهای او، طرفداری از ابن‌تیمیه است، چنانکه در پاسخ کسانی که ابن‌تیمیه را کافر و اهل بدعت می‌دانستند، ردیّه‌ای نوشت که موجب شد برخی چون علاءالدین بخاری بر ضدّ او برخاسته، نزد سلطان شکایت برند (سخاوی، 8/104-105؛ نیز نک‍ : کوثری، 321، به نقل از الریاض الیانعه). شاید به همین دلیل بود که افکار عمومی بر ضدّ او برانگیخته شد و در یکی از روستاهای دمشق به قتل رسید و در گورستان باب‌الفرادیس به خاک سپرده شد (ابن‌فهد، 322). آثار: الف ـ چاپی: 1. الاعلام بما وقع فی مشتبه الذهبی من الاوهام، که به گفتۀ محمود سعید ممدوح (ص 20) به چاپ رسیده، و برگرفته از کتاب توضیح المشتبه است؛ 2. بردالاکباد عن (عند) فقدالاولاد، که در 1304ق/1887م و 1332ق/1913م در قاهره و در 1893م در لاهور به چاپ رسیده است؛ 3. الترجیح لحدیث صلاه التسبیح، این کتاب به کوشش محمود سعید ممدوح در 1985 و 1988م در بیروت منتشر شده است؛ 4. توضیح المشتبه، ذیل و شرحی است بر المشتبه ذهبی که به کوشش محمدنعیم عرقسوسی در 1986م در بیروت به چاپ رسیده است؛ 5. الردالوافر علی من زعم ان من سمّی ابن‌تیمیه شیخ‌الاسلام کافر. این اثر در 1329ق در مصر و در 1393ق در بیروت به کوشش محمدزهیر شاویش به چاپ رسیده است. ب ـ خطی: 1. اتحاف السالک برواه الموطأ عن مالک (ظاهریه، حدیث، 123)؛ 2. احادیث سته فی معان سته من طرق رواه سته عن حفاظ سته من مشایخ الائمه السته بین مخرجیها و بین رواتها سته (همانجا)؛ 3. الاخبار بوفاه المختار (ظاهریه، تاریخ، 2/32-33؛ آربری، شم‍ 3296(5))؛ 4. اسانیدالکتب السته و غیرها (ظاهریه، حدیث، همانجا)؛ 5. بدیعه‌البیان عن موت الاعیان علی‌الزمان. این اثر ارجوزه‌ای است که ابن‌ناصرالدین در آن شرح حال حفاظ را تا عصر خود به ترتیب زمانی به نظم درآورده است (نعیمی، 1/42) و نسخه‌های متعددی از آن موجود است که از آن میان می‌توان به نسخه‌ای در تونس (منصور، 418) و نسخه‌ای در موزۀ بریتانیا، به شمارۀ 369 (کاتالوگ ، 127) اشاره کرد؛ 6. التبیان، شرح بدیعه البیان (جامعه، 2 (1)/123؛ TS، شم‍ 6457)؛ 7. جامع الآثار فی مولد النبی ... (ظاهریه، تاریخ، 2/639؛ آلوارت، شم‍ 6547(11))؛ 8. السراج الوهاج فی ازدواج المعراج (ظاهریه، همان، 2/302)؛ 9. سلوه الکئیب بوفاه الحبیب (ظاهریه، حدیث، 124). در منابع، بجز آنچه ذکر شد، آثار دیگری نیز به ابن‌ناصرالدین نسبت داده‌اند (نک‍ : ابن‌فهد، 320-322؛ سخاوی، همانجا؛ عرقسوسی، 68-77؛ ممدوح، 20-23).

درباره ما

  • درباره آفتاب
  • قوانین و مقررات
  • سیاست حفظ حریم خصوصی
  • راهنمای آفتاب
  • نقشه سایت

تماس با ما

+۹۸ ۲۱ ۲۳۰ ۴۴ ۳۳۳

تلگرام آفتاب

اینستاگرام آفتاب

+۹۸ ۲۱ ۲۳۰ ۴۴ ۱۰۳

ایران، تهران، میدان نوبنیاد ، کوهستان سوم ، پلاک ۳

پشتیبانی آفتاب

همکاری در کسب و کار

  • آگهی رایگان
  • تبلیغات در آفتاب
  • مشاوره کسب و کار

خبرنامه

برای عضویت در خبرنامه پست الکترونیک خود را وارد نمایید
عضویت
کلیه حقوق این سایت برای شرکت شبکه ی اینترنتی آفتاب محفوظ است.
×