در این کتاب مراسم 'چهار شنبه سوری' و آیینهایی که در آن انجام میشود ـ با درج نمونهای از اشعار فولکوریک آذربایجانی ـ تحلیل میگردد: به تصریح نویسنده: 'از میان سنتهای نوروزی, چهارشنبه سوری و دو عنصر محوری آن آتش و آب به گونههای مختلف در بیشتر مناطق حوزه نوروز از جایگاه ویژهای برخوردارند, اما در آذربایجان این رسم دامنهای وسیعتر دارد, و چهار چهارشنبه اسفند ماه با نامهای آب, باد, آتش و خاک را دربر میگیرد و آخرین آن به نام چهارشنبه سوری با مناطق دیگر حوزه نوروز هماهنگ است.... آخرین چهارشنبه جشن نوروز, چهارشنبه آخر سال است. این چهارشنبه در بین مردم با نامهای 'چهارشنبه آخر سال', 'چهارشنبه خاک', 'چهارشنبه زمین', 'چهارشنبه سوری' شناخته میشود. به طوری که معلوم است, در آخرین چهارشنبه سال, خاک بیدار میشود. در خاک, آب, گرما و هوا شکل میگیرد و با این میتوان گفت که خاک بیشتر برای کشت آماده میشود, و میتوان در آن بذر پاشید. بیدار شدن خاک را نیاکان و اجداد ما با آیینهای نشاط آفرین, ترانهها و مراسم بسیار با شکوه استقبال میکردند'.