در کتاب حاضر, دیدگاهها و تفکرات 'مهاتیر محمد', نخست وزیر پیشین مالزی درباره توسعه و تحول طی چهارده فصل تبیین شده است. در فصل اول, نویسنده از وجود مجاله و لفاظی در بین مردم و روشنفکران جامعه خویش با عنوان نوعی تهدید, انتقاد میکند و گفتار بدون عمل را یکی از موانع توسعه برمیشمارد. در فصل دوم, مهاتیر محمد به طرح دیدگاههای خود در مورد کمونیسم و سرمایهداری از دیدگاه یک مالایایی مسلمان و روشنفکر اصلاحگر میپردازد و نظر خود را درباره عدالت اجتماعی و نظام مالیاتی و رابطه صحیح دولت با سرمایه و سرمایهداران تشریح میکند و همچنین دیدگاه خود را از اسلام در زمینه فقر, غنا, اعتدال و ایجاد توازن بیان مینماید. در فصل سوم نویسنده تلاش کرده میان آموزههای سنتی و دینی با نظام آموزشی جدید آشتی برقرار نماید و علم را لازمه توانمند سازی جامعه اسلامی معرفی میکند. مباحث فصل چهارم به رابطه شرق و غرب اختصاص یافته و طی آن بر روش منتقدانه و انتخابگرانه در جذب جنبههای مثبت غرب تاکید شده است. در فصل پنجم علاوه بر نقد و بررسی رابطه 'مادیگرایی' و 'معنویتگرایی' از بعد 'نظری' بر ضرورت تلفیق این دو توجه شده است. از فصل ششم به بعد مصادیق دیگری از زندگی مالایاییها به بحث گذاشته شده که از این قرارند: نظام ارزشی حاکم بر جامعه, ضرورت حفظ ابعاد معنوی در زندگی روزمره مردم, دموکراسی و نقش گروههای فشار, نظم و انضباط اجتماعی, ضرورت سازماندهی و تشکل به مثابه ابزار توسعه, طرد رشوه خواری, اتحاد و اتفاق مالایاییها, و افق آینده و چشمانداز تحول و توسعه مردم مالزی. لازم به ذکر است که مهاتیر محمد را نظریهپردازی عملگرا میشناسند که در مقام مسلمان روشنفکر و اصلاحگرا همواره سعی کرده در گفتار و نوشتار به زمع تناقض ظاهری اسلام, توسعه و آزادی بپردازد. به همین دلیل از یک سو کوشیده است تا قرائت متفاوتی از اسلام به دست دهد و از سوی دیگر مفهوم توسعه را متفاوت با مفهوم رایج آن تبیین و معرفی کرده و سمتگیری سنتی آن را نقد نموده است.