والدین در این کتاب با نکته هایی روان شناسی و تربیتی کودکان آشنا میشوند. نگارنده خنده را به مثابه کلیدی در تربیت کودک معرفی نموده اذعان میکند: خندیدن یک نوع رفتار است. خندیدن با چشمک زدن در ارتباط است. خندیدن احساس آزادی می بخشد, چون دیدگاه را برای تمامی اعمال روزانه کودک آزاد میسازد. کسی که میخندد بر مسائل چیره گشته است و مطمئن باشید و طور دیگری به مشکلات می نگرد: مشکلات را بسته نمی بیند, هرگز ناراحت کننده نمی نگرد, بلکه بسیار مبتکرانه و ساده و اغلب دلنشین و شاد مسائل را می بیند... کودک می خندد زیرا که مادر و پدر و پرستار خود را بالاتر از همه چیز دوست میدارد. این انرژی مثبت در حالات مختلف بر او اثر دارد و یادگیری مداوم را در او آسانتر میکند. اما این کودک برای دوست داشتن خود احتیاج به کارهای همیشگی دارد او باید مفعول خود را همیشه حاضر بداند, او را ببیند یا بشنود. زمانی که اطمینان نداشته باشد میگرید, زمانی که علاقه مفعول خود را درک نکند راحت ترین کار برای او گریستن و فریاد کشیدن است....