شمارگان دوم از مجموعهی حاضر به بررسی تاریخ علم در ایران از شروع دورهی اسلامی تا آغاز دورهی صفوی اختصاص دارد؛ ضمن آن که برخی بزرگان علم در این دوره معرفی شدهاند. در کتاب عنوان شده است: 'دورهی دوم [دورهی حاضر]، بعد از 800 میلادی ـ حدود قرن دوم هجری ـ و با تأسیس بغداد و بیتالحکمه به وجود آمد و مدت حدود پنج قرن ادامه یافت. در این مدت پیشرفتهای علمی به وسیلهی دانشمندان مسلمان صورت گرفت. آنها توانستند آثار گذشتگان را جمعآوری کنند، مبنای مطالعات خود قرار دهند و براساس آنها رشتههای جدیدی از علم به وجود آورند و آن را گسترش دهند. بزرگان علم در این دوره، خوارزمی، فارابی، بیرونی، ابن سینا، عمر خیام، و خواجه نصیرالدین طوسی و خاتم آنها غیاثالدین جمشید کاشانی است.'