نوشتار حاضر تحقیقی بر اساس مصاحبه با چهار جوانی است که همگی در سنین پایین به همراه والدین خویش به کشور اتریش مهاجرت نموده اند و در فضایی 'دو فرهنگه' بزرگ شده اند. 'هویت [این کودکان] تحت شرایط کاملا متفاوتی شکل می گیرد .... رفتارهای آنها, طرز حرف زدن و لهجه زبان آنها کاملا [غربی] است‌؛ اما ظاهر و نام های بیگانه شان, از ریشه بیگانه آنها حکایت می کند. آشنایانی هستند که هنوز علایم غریبگی را با خود حمل می کنند... افراد متعلق به [این گروه] دنیا را طور دیگری تجربه می کنند... آنها با هم سن و سال های محلی خود بازی کرده اند, به مدرسه رفته اند و در یک کلام, بزرگ شده اند و دنیایشان در رابطه با هم شکل گرفته است. برای آنها تمام چیزهایی که در حوزه فرهنگی جدید, به چشم والدینشان عجیب, غافلگیر کننده و یا غریب می رسید, از جمله پدیده های متعارف زندگی روزمره به شمار می رود... هویت آنها, در واقع هویتی مضاعف یا دوگانه است و این همان چیزی است که آنها را, هم از والدین و هم دوستان اتریشی (یا 'داخلی') خود متمایز می سازد. هویت مضاعف یا دوگانه یاد شده, طی روندی شکل می گیرد که در جامعه شناسی مهاجرت با مفاهیم متعددی مشخص می شود؛ فرهنگ پذیری, استحاله, جذب, قرار یافتگی یا استقرار و...'.