در این داستان _ که با نقد و تحلیل همراه شده _ این واقعیت بازگو می شود که گرچه فرودستان پایه و اساس سازندگان تمدن هستند, خود از آن بهره ناچیزی دارند؛ چرا که تمدن بدون بهره کشی و افزوئیدن پیاپی آن نمی تواند باز سازی گردد. بنابراین نمی تواند به بهسازی های طبقه فرمانروا دل خوش کرد؛ زیرا بهسازی برای آنان است نه برای مردم.