آب انداز. [ اَ ] (اِ مرکب ) توقفگاه ستور میان دو منزل ، آسایش و رفع ماندگی را. || چوبی کاواک و میان تهی کرده که چوبی دیگر در میان آن فروبرند و بفشار آب در آن کنند و نیز بیرون افکنند. آبدزدک . و به عربی آن را زراقه (ربنجنی )، ذراقه و سراقه و مضخه گویند.
آب باران . (اِخ ) ناحیتی خوش آب و هوا از مضافات کابل :
اگرچه جای خوش کابل آب باران است
بهشت روی زمین خواجه ٔ سه یاران است .
آب باریک . (اِخ ) نام محلی کنار راه همدان به کرمانشاه ،میان روان و گندچین . و رجوع به گردنه ٔ آب باریک شود. || نام کوهی در کرمان متصل بجبال بارز.
آب باز. (نف مرکب ) شناگر. سباح .
آب بازی . (حامص مرکب ) شناگری . سباحت .
آب بخش . [ آب ْ، ب َ ] (نف مرکب ) میرآب . قلاد. (مهذب الاسماء). آب یار. اویار. آنکه شغلش آب دادن بکشت بود.
آب بخش کن . [ آب ْ، ب َ ک ُ ] (اِ مرکب ) مَقْسم و محل بخشیدن ِ آب . || (اِخ ) نام محله ای بطهران .
آب بخشان . [ آب ْ، ب َ ] (اِخ ) نام رودیست در طرف غرب ایران که خط سرحدی ایران و عراق از آن گذرد و معروفست به نمود. || نام محله ای باصفهان .
آب برز. [ آب ْ، ب ُ ] (اِخ ) نام شعبه ای از رود کارون .
آب برین . [ آب ْ، ب َ ] (اِ مرکب ) کنار جوی را گویند که زیرش مجوف باشد و هر دم آب در آنجا رخنه کند وبیرون رود یا پیوسته تراوش میکرده باشد. (برهان ).
آب بند. [ آب ْ، ب َ ] (نف مرکب ) آنکه ماست و پنیر و سرشیر و خامه کند. || آنکه درزهای ظروف فلزین با موم مذاب یا قلعی سد سازد. || آنکه یخ گیرد.
آب بندی . [ آب ْ، ب َ ] (حامص مرکب ) شغل و عمل آب بند.
آب بین . (نف مرکب ) آب شناس .
آب بینی . (حامص مرکب ) عمل آب بین .
آب پاش . (اِ مرکب ) آوندی که بدان بر زمین و گُل و چمن آب پاشند. رشاشه . آب پاچ .
آب پاشی . (حامص مرکب ) عمل آب پاشیدن بر گل و جز آن .
آب پخته . [ پ ُ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) آش اماج . || آب سرد. آب سر. || (ن مف مرکب ) جوشانیده .
آب پز. [ پ َ ] (ن مف مرکب ) تخم مرغ یاگوشت به آب ساده و بی روغن پخته . مسلوق و مسلوقه .
آب تابه . [ تا ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) ظرفی که در آن آب گرم کنند. || ابریق . آفتابه .
آب تراز. [ ت َ ] (اِ مرکب ) طراز بنایان که در درون آب دارد.
- آب تراز کردن زمین ؛ تسطیح آن برای جریان آب .
آب ترازو. [ ت َ ] (اِ مرکب ) دانش تسطیح زمین و کاریز سهولت جریان آب را.
- آب ترازو کردن ؛ تسطیح زمین و کاریز بصورتی که آب جریان کند.
آب تراش کردن . [ ت َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) خراشیدن خیار و خربزه و امثال آن با کفچه سهولت مضغ را.
آب تره . [ ت َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) گیاهی است آبی با برگهای مایل بتدویر و زبانگز چون ترتیزک و در چهارمحال اصفهان آن را بَکلو گویند، و آن از احرار بُقول است .
آب تنی کردن . [ ت َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) غوطه خوردن در آب سرد بقصد خنک شدن .
آب تیرگان . [ رَ ] (اِ مرکب ) رجوع به آبریزگان شود.
