تصور شده است که تقويم يهودى امروزي، از سدهٔ نهم پيش از ميلاد (يا پيش از تاريخ مشترک با دين مسيحي) نزد عموم مردم به‌کار مى‌رفته است. اين تقويم مبتنى است بر محاسبات کتاب مقدس که تاريخ آفرينش را سال ۳۷۶۱ پيش از ميلاد قرار مى‌دهد. قواعد پيچيدهٔ تقويم يهودى از لحاظ اعياد و روزهاى روزهظداري، طرح گاهنامه‌اى دارد که در آن، سال يهودى مى‌تواند جزء يکى از انواع ششگانهٔ زير باشد:


- سال ناقص (هاسيرا) (۳۵۳ روز)

- سال معتدل (سدورا) (۳۵۴ روز)

- سال تمام (شلما) (۳۵۵ روز)

- کبيسهٔ ناقص (۳۸۳ روز)

- کبيسهٔ معتدل (۳۸۴ روز)

- کبيسهٔ تمام (۳۸۵ روز).

جدول ماه‌هاى تقويم يهودى

ماه‌هاى تقويم يهودى
۱. نيسان ۳۰ روز
۲. ايار   ۲۹ روز
۳. سيوان ۳۰ روز
۴. تموز  ۲۹ روز
۵. آب ۳۰ روز
۶. ايلول   ۲۹ روز
۷. تشرى ۳۰ روز
۸. مارششوان (حشوان)  ۲۹/۳۰ روز (۱)
۹. کسلو ۲۹/۳۰ روز (۱)
۱۰. طوت  ۲۹/۳۰ روز (۱)
۱۱. شباط ۳۰ روز
۱۲. آذار   ۲۹ روز (در سال کبيسه ۳۰ روز)
۱۳. اذار (۲) ۳۰ روز


(۱) . برحسب نوع سال ممکن است ۲۹ يا ۳۰ روز باشد.


(۲) . يک ماه سيزدهم نيز در تقويم براى هر سومين، ششمين، هشتمين، يازدهمين، چهاردهمين، هفدهمين، و نوزدهمين سال هر دورهٔ ۱۹ ساله درنظر گرفته شده است. در اين ماه همهٔ آداب و آئين‌هاى مذهبى معمول ماه آذار به‌جاى آورده مى‌شود.