ميلادى

گاهنامهٔ هميشگى ميلادى

براى محاسبهٔ روزهاى هفته در قرن بيستم فرمولى وجود دارد که مقادير آن در جدول زير فهرست شده است. روش محاسبهٔ روز هفته، با استفاده از جدول مقادير زير، چنين است:

به‌عنوان مثال، روز ۱۴ ژوئن سال ۱۹۴۷ را در نظر مى‌گيريم:

عدد باقى‌مانده (۶) برابر با مقدار روز هفته در جدول زير است. عدد ۶ برابر است با روز شنبه. بنابراين ۱۴ ژوئن ۱۹۴۷ روز شنبه بوده است.

سال کبيسه

استفاده از سال‌هاى کبيسه - سال‌هائى با دوره‌اى افزوده - در اکثر گاهنامه‌ها معمول است. در تقويم گريگورى يک روز اضافى (۲۹ فوريه) وجود دارد که براى جبران تفاوت يک‌چهارم روز بين سال تقويمى ۳۶۵ روزى و سال نجومى ۲۴۲۱۹۸۷۸/۳۶۵ روزى است. هرصدسالِ قابل تقسيم به ۴۰۰ و هر سال ديگرى که قابل تقسيم به ۴ باشد، سال کبيسه است.

تاريخى که در آن لازم باشد يک سال کبيسه بيشتر ساقط شود، که گاه اين تاريخ را سال‌هاى ميلادى ۴۰۰۰، ۸۰۰۰ و غيره فرض کرده‌اند، به‌علت تغييرات جزئى در روابط زمين و خورشيد، هنوز به روشنى قابل تعريف نيست.

سال نو ميلادى

در آغاز سده‌هاى ميانه، اروپاى مسيحى روز ۲۵ مارس (روز اعلام حلول در مريم باکره) را روز اول سال مى‌دانست. با اين حال انگلستان آنگلوساکسن روز ۲۵ دسامبر (روز تولد مسيح) را آغاز سال مى‌گرفت، تا آنکه ويليام فاتح فرمان داد روز آغاز سال، اول ژانويه باشد. انگلستان بعداً در رديف ساير ملل مسيحى قرار گرفت و روز ۲۵ مارس را به‌عنوان روز آغاز سال پذيرفت. با معمول‌شدن تقويم گريگورى در ۱۵۸۲، روز اول ژانويه به‌عنوان روز اول سال نو تثبيت شد.

پذيرش اول ژانويه به‌عنوان روز اول سال، در کشورهاى مختلف اروپا در سال‌هاى زير انجام گرفت:

روزهاى هفته در زبان انگليسى