در این سال‌ها برخی نویسندگان وسوسه شده‌اند که تنوین را در واژه‌های عربی‌تبار به جایِ شکلِ نوشتن آن به شیوهٔ زبان‌تگارهٔ سنّتی، یعنی [-ًا]، بر اساسِ واگویه (یا تلفّظِ) آن به به [-ن] در فارسی تبدیل کنند. برای مثال را ”تقریباً“، را ”تقریبن“ بنویسند. این گرایش نخست به صورتِ شوخی و بازی از وغ وغ ساهابِ صادق هدایت آغاز شد و سپس کسانی آن را در روزگارانِ بعدی جدّی گرفتند و تقلید کردند. هدایت در نوشته‌های دیگرش هرگز این شیوه را دنبال نکرد. ناصر وثوقی شاید نخستین کسی باشد که این شیوه را، در مجلّهٔ اندیشه و هنر، به‌صورت جدّی کار برده است و اکنون کسانی از نویسندگان نسل‌های جوان‌تر آن را دنبال می‌کنند....

فایل(های) الحاقی

نگاهی به یک مقولهٔ زبانی داستانِ تنوین dastane tanvin be ravayate daryoshe ashori.pdf 55 KB application/pdf