از خصایص ویژهٔ ادیان ابراهیمی و پاره‌ای از مذاهب فلسفی جهان، توجه به باطن جهان و مبدأ آن است. در طول این ادیان شخص متدین از مسیر ظاهر جهان پی به باطن آن برده و حقیقت آن را در می‌یابد. از این رو در تمام اینگونه ادیان نوعی باطن‌گرائی در مقابل ظاهرگرائی کاملاً مشهود بوده و متدینان این دین‌ها نه تنها در سیر و سلوک عقلانی خود سودای وصول به این حقیقت را می‌پرورند، بلکه در اعمال ظاهری نیز به پاره‌ای از اعمال متمسک شده، تا به نحو کامل از آن معنا بهره جویند. بنابراین در این مذاهب، علاوه بر دستورهای مدون عقلانی بر پایهٔ دین پاره‌ای از اعمال خاص مشاهده شده که مختص به کاملان آن دین‌هاست... .

فایل(های) الحاقی

مرآهٔ‌الحق merat.pdf 4,497 KB application/pdf