حمد و سپاس بی‌حد و قیاس ذات واجب‌الوجودی را سزد که به هستی صرف قائم، به ازلیت وجوب متصف، به خیر و جمال متجلی است. داداری که به تجلی ذاتی و حبی و فیض اقدس، اعیان ثابته‌‌ی امکانیه را از غیبت هویت خویش به ظهور علمی و شهود اسما و صفات جلوه‌گر نمود آنگاه با تجلی خلقی و فیض مقدس و نفس رحمانی از مقام ظهور علمی و شهود مفهومی به‌صورت شهود خارجی عینی متعین گردانید... .

فایل(های) الحاقی

تفسیر شریف بیان‌السعادهٔ فی مقامات‌العبادهٔ (جلد اول) bayanolsadat1.pdf 2,650 KB application/pdf
تفسیر شریف بیان‌السعادهٔ فی مقامات‌العبادهٔ (جلد دوم) bayanolsadat2.pdf 3,852 KB application/pdf
تفسیر شریف بیان‌السعادهٔ فی مقامات‌العبادهٔ (جلد سوم) bayanolsadat3.pdf 3,858 KB application/pdf