مرا چون هاتف دل بود دمساز<br /> برآورد از درون سینه آواز<br /> <br /> که برخیز ای نظامی! دیر است<br /> فلک بدمهر و دنیا زود سیر است<br /> <br /> بهاری نو برار از چشمهٔ نوش<br /> سخن را حله‌های تازه در پوش<br /> <br /> نصحت‌های هاتف چون شنیدن<br /> چو هاتف روی در خلوت کشیدم<br /> <br /> در آن خلوت که دل دریا است آنجا<br /> همه سرچشمه‌ها آنجا است آنجا<br /> <br /> نهادم تکیه‌گاه افسانه‌ئی را <br /> بهشتی کردم آتش‌خانه‌ای را<br /> <br /> چو شد نقاش این بتخانه دستم<br /> جز آرایش بر او نقشی نبستم
فایل(های) الحاقی
| گزیده‌هائی از خسرو و شیرین نظامی | khosro-shirin.pdf | 136 KB | application/pdf |