پیرایش: حامد قنادی
مرزباننامه چون کلیله و دمنه نسکی (کتابی) پر از داستان و سرگذشت پندآموز است که در سده چهارم خورشیدی به دست مرزبان پور رستم پور شروین که از شاهزادگان تبرستان بود به گویش کهن تبری نوشته شد، آنگاه در سدهٔ هفتم بهدست سعدالدین وراوینی به پارسی درآمد. افشان (نثر) این نسک بسیار دشوار و پر از واژههای تازی است به سانی که با زبانی که امروز بدان سخن میگوئیم هیچ مانستگی ندارد. در سال ۱۲۸۷ هجری محمدبن عبدوالوهاب قزوینی آن را با بهرهگیری از پنج نگارش ویرایش نمود و اگرچه در سالهای پس از آن استادانی هم چون خطیب رهبر به آشکاری آن پرداختند، لیک دشواری خود را از دست نداد چرا که در روزگار برگردانی نسک به دست وراوینی تازی پردازی را دانش نمائی میدانستند... .
فایل(های) الحاقی
مرزباننامه | marzbanname.pdf | 136 KB | application/pdf |