صوفیگری همچون بسیار چیزهائی دیگر، از فلسفهٔ یونان برخاسته است. بنیادگزار آن چنانکه گفته می‌شود، پلوتینوس نامی از فیلسوفان یا رم بوده است.<br /> پلوتینوس سخنان بسیاری به زبان فلسفه گفته که کوتاه‌شده آن با زبان ساده این است: ”در جهان آنچه هست همه یک چیز است. خداست و چیزهای دیگر از او جدا شده‌اند. روان آدمی به این جهان آمده و گرفتار ماده شده و اینست همیشه باید از این جهان و از خوشی‌هایش گریزان و در آن آرزوی پیوستن به آن سرچشمه یا میهن خود باشد“...<br /> این گفته‌های بنیانگزار صوفیگری چنانکه دیده می‌شود، پندار است و دلیلی همراه خود نمی‌دارد. چیزهائیست که پلوتینوس پنداشته گفته، بی‌آنکه دلیلی بیاورد.<br /> می‌گوید: ”آنگاه دیده خواهد شد که آنچه ما می‌جوئیم از ما دور نیست، بلکه در خودمان است“. این سخن را اگر بشکافیم معنایش این است که خدائی نیست و ما خود خدائیم. و این چیزی است که بسیاری از صوفیان به زبان آوردند:<br /> آنها که طلبکار خدائید خدائید بیرون ز شما نیست شمائید شمائید<br /> چیزی که نکردید گم از بهر چه جوئید و اندر طلب گم نشده بهر چرائید...
فایل(های) الحاقی
| صوفیگری | Soufi_gari.pdf | 492 KB | application/pdf |