در سال ۲۰۲ هجری قمری پس از شهادت و دفن حضرت رضا (ع) در محلی از توابع توس به نام سناباد که به همین مناسبت نیز آنجا را مشهد رضا (محل شهادت) نامیدند، هستهٔ اصلی شهر مشهد کنونی پدید آمد. سلطان محمود غزنوی بقعه‌ای بر روی مرقد بنا کرد. در قرن هفتم هجری که شهر توس به‌دست مغولان ویران شد جمعیت آن سامان رو به سوی مشهد آوردند و به تدریج بر وسعت و آبادانی این شهر افزودند. شهر مشهد که در آغاز بقعه‌ای در آبادی سناباد نوقان بود به تدریج توسعه یافت. ناحیه توس ابتدا مسکن اقوام غیرآریائی بود. در داستان‌های ملی ایران بنای اصلی شهر توس را به جمشید و تجدید بنای آن را به توس، پهلوان و سپهسالار ایران نسبت می‌دهند. قسمتی از شهر توس در زمان خلافت عثمانی توسط اعراب فتح شد و ضمیمهٔ سرزمین‌های قلمرو اسلام در دورهٔ عمر گردید...
فایل(های) الحاقی
| تاریخچهٔ شهر مشهد | tarikhcheye shahre mashhad.pdf | 393 KB | application/pdf |