خسارت در موضوع بيمه، به زيانى اطلاق مىشود که به علت وقوع حادثه ممکن است به بيمهگذار وارد شود و به خاطر جبران اين زيان است که بيمهگذار کالائى را بيمه مىکند. تعهد بيمهگر اين است که اگر در جريان حمل کالا از مبداء تا مقصد به علت توقوع هر يک از خطرات بيمه شده مورد بيمه تلف شود يا صدمهاى به آن وارد شود و يا بيمهگذار در رابطه با خطرى که واقع شده هزينهاى متحمل شود، زيان بيمهگذار را جبران نمايد. به اين ترتيب خسارت بيمهگذار را مىتوان به سه دسته تقسيم کرد که عبارت است از:
آسيب ديدگى (Damage)
اسيبديدگى به حالتى اطلاق مىشود که مورد بيمه وجود داشته ولى سالم نباشد. مثلاً دچار آبديدگى يا زنگزدگى شده باشد.
تلف شدن (Loss)
منظور از تلف شدن آن است که مورد بيمه يا قسمتى از آن در نتيجه وقوع حادثه از بين رفته و نابود شود. مانند اينکه دچار آتشسوزى شده و منهدم گردد يا کالائى در دريا غرق شود و نظاير آن.
هزينه (Expense)
گاهى خسارت عبارت از هزينهاى است که بيمهگذار به منظور حراست و حفظ مورد بيمه از خطرى که متوجه آن شده يا جلوگيرى از خسارت بيشتر متحمل مىشود، مانند هزينه نجات کالاى غرق شده يا هزينه بستهبندى مجدد کالائى که در نتيجه وقوع حادثه بستهبندى اوليه آن صدمه ديده و اگر اقدامى به عمل نيايد کالا تلف مىشود و يا خسارت آن افزايش مىيابد. خسارت گاهى کلى است يعنى مورد بيمه کاملاً از بين مىرود و ديگر قابل استفاده نيست و در اين صورت بيمهگر موظف است حداکثر تعهد خود را انجام دهد. يعنى مبلغ بيمه شده يا ارزش مورد بيمه را هر کدام را که کمتر باشد بپردازد.
زمانى نيز خسارت جزئى است يعنى به يک قسمت مورد بيمه صدمه وارد مىشود، در اين صورت بيمهگر فقط متعهد جبران خسارتى است که وارد شده است.