با آغاز جنبش مشروطه دوران تازه‌اى در نقاشى ايرانى آغاز مى‌گردد و تحولى را در اين عرصه ايجاد مى‌نمايد. اين تحول و تجددخواهى به‌دليل عدم شناخت انديشهٔ غربى آن، نتوانست به‌درستى مطرح شود و از طرفى روند نقاشى اين دوران در قالب جرياناتى ادامه يافت که برخى تداوم نقاشى دوران‌هاى پيشين بوده‌اند، البته در قالبى جديد و برخى مستقيماً تحت تأثير جريانات روز نقاشى در کشورهاى ديگر مى‌باشند.