خورجين
کاربرد آنها حمل اشياء بر پشت الاغ، اسب و شتر است. اندازهٔ خورجين‌ها بنا بر موارد استفاده‌ٔ آنها تغيير مى‌کند. کوچک‌ترين اين خورجين‌ها براى حمل غذاى نيم‌روز چوپان‌ها و اندازه‌هاى بزرگ آنها براى انتقال برده‌هاى تازه به دنيا آمده مورد استفاده قرار مى‌گيرد. خورجين‌ها معمولاً به‌صورت يک تکه و طويل بافته مى‌شود. قسمت‌هاى انتهايى آنها پس از بافته شدن به سمت نقطهٔ مرکزى تا مى‌خورد و قسمت‌هاى کنارى را به يکديگر مى‌دوزند. اين مسئله باعث محکم‌تر شدن خورجين مى‌شود، زيرا در نقاطى که سنگين‌ترين قسمت بار قرار مى‌گيرد، هيچ بخيه‌اى وجود ندارد. در بافت خورجين انواع گوناگون شيوه‌ها به‌کار مى‌رود. دهانه‌هاى خورجين‌ها معمولاً توسط رديفى از حلقه‌هاى گيس‌باف پشمى و يا رشتهٔ طويل پشمينى که چند بار تابيده شده و از ميان حلقه‌ها مى‌گذرد، بسته مى‌شود.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
يراق‌آلات چهارپايان
براى مردم مسلمان آفريقاى شمالى و آسياى غربى و مرکزي، حيوانات نقشى حياتى دارند و به همين دليل در يراق‌آلات و پوشش حيوانات، تزئينات و سليقهٔ بيشترى به‌کار مى‌رود. اين حيوانات نه تنها براى حمل و نقل و کار مورد استفاده قرار مى‌گيرند، بلکه نشانه‌اى از ثروت مردم به‌شمار مى‌آيند. جل اسب و شتر، مهم‌ترين و بزرگ‌ترين اين منسوجات است. جل اسب مربع شکل و داراى دو قسمت است که در زير گردن حيوان به يکديگر بسته مى‌شود. چنين پوشش‌هايى بافتى يک‌دست با تزئيناتى بسيار محدود دارند و توسط دختران تمام قبايل چادرنشين ايران بافته مى‌شوند. وسايل تزئينى شترها، اغلب پيچيده‌ترين و جالب‌ترين منسوجات گليم‌بافت کوچک هستند. اين منسوجات توسط بلوچ‌ها، ترکمن‌ها و قبايل عرب ايران بافته مى‌شوند.
چنته و کيف دستى
اين نوع کيف کاربردهاى گوناگونى دارد و براى حمل اشيايى چون زيورآلات شخصي، آينه، لوازم دوخت و دوز و تعمير، پول، تنباکو، نوشت‌افزار، کاغذ و حتى قرآن مورد استفاده قرار مى‌گيرد. هر کيف کاربرد متفاوت در عين حال ويژه‌اى دارد. براى مثال کيف‌هاى مخصوص حمل پول براى بهتر نگه داشتن سکه و اسکناس در قسمت فوقانى خود جمع شده و گره مى‌خورد و از ديگر کيف‌ها بزرگ‌تر است.