کشتى‌هاى محلى ايران
در نقاط مختلف ايران، متناسب با شرايط آب و هوائى و آداب و رسوم مردم، کشتى‌هاى مختلف و متنوعى رواج دارد که مشهورترين آنها عبارتند از:
کشتى پهلوانى
اين کشتى در زورخانه‌ها متداول است و کشتى باستانى نيز گفته مى‌شود در کشتى پهلواني، حريفان شلوار مخصوص (با کمربند و زانوبند چرمين) مى‌پوشند و طى زورآزمائي، گرفتن کمربند و زانوبند آزاد است.
کشتى با چوخه
اين کشتى در سراسر استان خراسان، به‌ويژه قوچان، بجنورد، شيروان، اسفراين، فريمان و چناران روج دارد و در فضاهاى آزاد به اجراء درمى‌آيد.
کشتى لوچو
از ورزش‌هاى محبوب روستاهاى مازندران است و چون جايزهٔ کشتى‌گيران را بر نوک يک چوب در وسط ميدان آويزان مى‌کنند، به آن لوچو قهرمانان لوچو، به‌طور معمول قوارهٔ پارچه، شال و ترمه، و گاهى هم گاو و گوسفند است که به همان چوب وسط ميدان بسته مى‌شود.
کشتى گيله‌مردى
کشتى سنتي، متداول در استان گيلان است که چند صد سال است در اين منطق رواج دارد. کشتى گيله‌مردى با زدن ضربه‌هاى دست و برهم زدن تعادل حريف همراه است و هرکس که بتواند هرجاى بدن حريف خود (غير از کف پاها) را با زمين آشنا کند، محسوب مى‌شود. لباس کشتى‌گيران گيله‌مردى تنها يک شلوار تنگ است.
کشتى زوران پاتوله
کشتى سنتى و محلى کردستان. در اين کشتى دو حريف کمربند يکديگر را مى‌گيرند و سعى مى‌کنند با چرخاندن و پشت پا زدن، ديگرى ار از حالت تعادل خارج کنند و به زمين بزنند. در مناطق کردستان، کشتى‌هاى محلى ديگري، از قبيل زوران مچکه، زير و بالا، و کشتى لُرى متداول است.
کشتى جنگ (يا زوران)
در منطقهٔ اليگودرز و روستاهاى آن.
کشتى بغل به بغل
در روستاهاى قزوين.
کشتى آشيرما
در آذربايجان شرقى و روستاهاى اطراف خوي.
کشتى گرش
در مناطق ترکمن‌نشين.
کشتى عربى
در ميان ايلات و عشاير خوزستان.
کشتى کمربندى
در اصفهان، به‌ويژه در روستاهاى شهرستان فريدن.
کشتى لشکرکشى
در استان يزد.
کشتى کچ‌گردان
در سيستان و بلوچستان، و به‌ويژه در روستاهاى شهرستان زايل.
کشتى دسته بغل
کشتى محلى استان فارس، به‌ويژه منطقهٔ ارسنجان.
و ديگر انواع کشتى در ميان ايل‌ها و عشاير و مناطق روستائى ايران.