سابقه ورود عشاير عرب‌زبان به داخله خاک ايران (خوزستان) به قصد اقامت و قبول تابعيّت ايران زودتر از قرن نهم هجرى نبوده است، و از اين زمان است که عشاير عرب‌زبان شيعى در نواحى غربى خوزستان استقرار يافته و هم‌اکنون نيز اعقاب آنان با حفظ عصبيّت قومى و نژادى در اين خطّه از سرزمين حاصلخيز ايران حضور دارند و با وابستگى عشيره‌اى و يا معيشت دوگانه کشاورزى و پرورش دام (گاو و گاوميش) به حيات اجتماعى اقتصادى و سنتى خود ادامه مى‌دهند.
عشيره بزرگ بنى کعب
اين عشيره که در منطقه شادکان (دورق ايران قديم) ساکن هستند از شش عشيره کوچک به‌شرح زير تشکيل يافته است:
- آل بوغبيش:
که از این تيره‌ها ترکيب يافته است:آل بويالا، آل بوشهباز، آل بوحاج علي، آل بومحمود، آل بوزياد، آل بوصالح، ابوجليل، بنى رشيد ـ بيت خيطان ـ بيت آل بوشمال ـ زبيد، بيت بندذيجان ـ رفيع ـ اتامند ـ سليح، آل بوسليط.
- حزبه:
تيره‌هاى مهم آن عبارت‌اند از:آل بوغونيم، آل بوحمودي، آل بوغنام، بلاعطه، عثمان، آل بوحميدان، و آل بوحاوى.
- خنافره:
اين طايفه از دو طايفه کوچک‌تر جوامل و آلبوحمدى تشکيل يافته که هريک به تيره‌هاى چندى تقسيم شده‌اند.
- عساکره:
اين طايفه به دو شاخه اصلى دريس و عساکره تقسيم شده که هريک داراى تيره‌هاى چندى هستند.
- مقدم:
اين طايفه نيز از دو طايفه کوچک‌تر تشکيل يافته که عبارتند از مقدم خزعل و مقدم حنش، که هريک بر تيره‌هاى چندى تقسيم شده‌اند.
- دوارجه:
کوچک‌ترين طايفه و از ۴ تيره تشکيل يافته است.بنابراين هر عشيره از طايفه‌ها و تيره‌ها و حموله‌ها (بيت) در مفهوم خانوار تشکيل يافته است.
عشاير عرب اهواز
- طايفه باوى:
از عده‌اى تيره که برخى از آنها از لحاظ نسب و نژاد ايرانى هستند که در اتحاديه باوى داخل شده و امروز عرب شناخته مى‌شوند.
- آل کثير:
از طوايف مقتدر خوزستان که از اهواز تا غرب دزفول پراکنده هستند.
- سلامت:
از سه تيره تشکيل گرديده است.
- آل خميس:
اين طايفه در نواحى رامهرمز و شادکان سکونت دارند و از چند تيره تشکيل شده‌اند.
- منتقح:
از طوايفى که در قرن نوزده از خاک عثمانى (عراق فعلي) به داخله ايران مهاجرت نموده‌اند.
- بنى‌طرف:
اين طايفه در دشت ميشان (امروز دشت آزادگان) و اطراف هويزه زندگى مى‌کنند.
- شريفه:
اين طايفه از هم‌پيمانان (حليف) بنى کعب بوده است و از پنج تيره تشکيل شده است.
عشاير ميان آب
عشاير ساکن در بين دو رود کرخه و دزکه به ميان‌آب معروف است عبارتند از:
- عبدالخان:
از عشيره بنى‌لام ساکن در العماره عراق بوده که در قرن نوزدهم به ايران مهاجرت کرده و از تيره‌هاى زيادى تشکيل يافته است.
- مزرعه:
اين طايفه از عشاير عرب است که پيش از اسلام در عصر ساسانى از حجاز به ايران آمده و در ناحيه بستان و هويزه پراکنده هستند و به دو تيره بزرگ بيت حامد و آل موم نيز تقسيم شده است
- خسرج:
از العماره به ايران کوچ کرده در بين موسيان، ميان آب و شوش ساکن شده‌اند، از سه تيره تشکيل يافته است.
- آل بوروايه:
از عراق به ايران آمده در هويزه ساکن شدند از چهار تيره تشکيل يافته‌اند.
- کعب:
آل‌کعب که جدا از بنى‌کعب هستند از چهار تيره عمده تشکيل شده به نام‌هاي: کعب منان ـ کعب الحائى ـ کعب کرم الله و کعب فرج‌الله.
- سادات:
از سه تيره تشکيل شده است. سادات فواصل، سادات جعاله و سادات موسوى جزايري، که بيشترين علما و دانشمندان خوزستان از اين طايفه هستند.
به‌طور کلى عشاير عرب‌زبان خوزستان تماماً اسکان يافته‌اند. کار اصلى آنان کشاورزى و پرورش دام (گاو و گاوميش) است.
در رأس هريک از گروه‌ها (عشيره، تيره، و حموله) شيخ قرار دارد و رئيس عشيره را شيخ المشايخ مى‌گويند. سلسله نسب پدر تبارى است و بر اصل شجره نسب استوار است که به آن اهميت مى‌دهند و هر فرد عضو عشيره، تيره، و حموله (بيت) بر شجره نسب خود آگاهى کامل دارد.