جمعيت عشاير قشقائى در طول تاريخ خود دچار تغييرات شديدى شده است. اگرچه از دوران‌هاى دور و گذشته آمار و اطلاعات تقريبى هم در اختيار نداريم ولى در يک قرن اخير که مسائل سياسى و نظامى و اقتصادى و ايل اهميت خود را در صفحات جنوب کشور نمايان ساخت اعداد تقريبى شاخص جمعيت با صرف زمان و تکنيک‌ها و انگيزه‌‌هاى آمارى دقيق‌تر گرديده است.
در مجموع تا شروع جنگ جهانى اول جمعيت قشقائى‌ها رو به افزايش بوده و نوسان زيادى حاصل از مرگ و ميرها و کشتارهاى ناشى از کشمکش‌هاى داخلى نداشته است و از طرف ديگر دسته‌ها و گروه‌ها و افراد متعددى نيز به تشکيلات ايل پيوسته و بر افزايش رشد جمعيت آن تأثير فراوان داشته‌اند.
در کاهش جمعيت ايل شديداً دخالت داشت و تعداد کمى هم که زندگى و هستى آنها از بين رفته بود يا در معرض خطر قرار داشت ايل را ترک گفته و به نقاط ديگر از جمله استان‌هاى باختران و مرکزى و تهران مهاجرت کردند. و تعدادى نيز در شهرها و قصبات فارس و بوشهر يکجانشين شدند و به‌طور کلى حوادث و عوارض منفى در رشد جمعيت که ناشى از بروز جنگ‌ها است، جمعيت زياد قشقائى‌ها را در جنوب نيز شامل خود گردانيد. در اين زمينه آمار صحيحى در دست نيست و فقط بنا به نوشته لرد کرزن جمعيت ۵۰،۰۰۰ خانوارى قشقائى‌ها به ۱۲،۰۰۰ خانوار تقليل يافت.
از اين دوره به‌بعد نيز ايلات جنوب کشور از جمله قشقائى‌ها از رشد جمعيت چندانى برخوردار نبودند زيرا: عواملى نظير کشمکش با دولت مرکزي، کشمکش بر سر وسعت دادن مراتع با عشاير همجوار، قحطسالى‌ها و اجراءِ سياست اسکان عشاير مانع از افزايش سريع جمعيت گرديد.
بعد از وقايع ۱۳۲۰ که مصادف با تفويض قدرت در ايران بود و محدوديت‌هاى ناشى از اسکان عشاير از بين رفت. بار ديگر زندگى ايلياتى در بين قشقائى‌ها احياء شده و گروه‌هاى پراکنده به تشکيلات مرکزى ايل پيوستند.
با در اختيار گرفتن اراضى از دست رفته جمعيت ايل انسجام و روح تازه‌اى پيدا کرده و رو به تزايد نهاد و به غير از سال‌هاى ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۲ که بلواى جنوب رخ داد. در دوره‌هاى آرامش بعدى تاکنون رشد جمعيت سير صعودى داشته است.
پس بر جمعيت کوچ‌نشين قشقائى‌ها در طول زمان عوامل توسعه دهنده و کنترل‌کننده‌اى حکومت کرده است که در نوسان و تغييرات ساختارهاى داخلى جمعيت آن شديداً مؤثر بوده است که اين عوامل عبارتند از:
- آرامش يا مغشوش شدن منطقه از جنبه‌هاى سياسى و نظامى و مسئله اسکان اجبارى عشاير.
- مراتع و کم و زياد شدن وسعت آنها که به‌طور مستقيم در کم و زياد کردن تعداد نفوس نقش داشته است.
- تغييرات طبيعى محيط از جمله بروز سال‌هاى پرنعمت و بالعکس. خسکسالى‌ها و قحطسالى‌هاى نابوده‌کننده.
- بروز بيمارى‌هاى کشندهٔ دسته‌جمعى که امکان مبارزه با آنها وجود نداشته است، همين‌طور سقط جنين‌ها و تلفات زياد در بين نوزادان و کودکان خردسال در مواقع جنگ و قحطسالى در آن شرايط که شديداً رواج داشته است.
تا اين اواخر که هنوز يک سرشمارى نسبتاً دقيق از ايلات کشور به‌عمل نيامده بود، مى‌توان توجيه نمود که ايل قشقائى در موقعى‌که بيشترين مقدار جمعيت را داشته است، تعداد خانواده‌هاى آن بين ۵۰ تا ۸۰ هزار خانوار و حداقل به ۱۲ الى ۳۰ هزار خانوار تقليل داشته است.