وجود مراتع ييلاقى و قشلاقى ما به رشد کوچ‌نشينى اين منطقه گشته، مناطق جلگه‌اى تبريز، مرند و سراب اين سرزمين را از مراکز مهم دامدارى کرده است.
عشاير قره‌داغ در نواحى کوه‌هاى قره‌داغ و سبلان به ييلاق مى‌روند و منطقه قشلاقى آنها دشت مغان در منطقه غرب دره رود قره‌سو مى‌باشد. برخى از طوايف قره‌داغ با توجه به مناطق ييلاقى و قشقلاقى در برخى از سال‌ها به مناطقى در حوابى اهر، تبريز، بُناب و عجبشير در غرب استان و ضلع غربى و شمالى مرند مى‌کوچند.
عشاير کوچ‌رو در مناطق اخيرالذکر زمستان‌ها را در خانه‌هاى روستائى و اجاره‌اى مى‌گذرانند. بخشى از اين عشاير اين استان در شهرهاى هم‌جوار و هم‌چنين در حوالى مزارع کشت و صنعت اسکان يافته‌اند يا به شهرهاى ديگر کوچيده‌اند. فعاليت عمده آنان دامدارى است، اما فعاليت‌هاى کشاورزى با شيوه و ابزارهاى سنتى مى‌باشد و در نتيجه برداشت محصول محدود است.
شال، گليم، جاجيم و قاليچه، نمد از جمله محصولات صنايع دستى عشاير آذربايجان شرقى مى‌باشد.
آلاچيق
اکثر عشاير آذربايجان در ييلاق و کوهستان‌هاى سرسبز اين سرزمين، در چادرهاى نمدى و گنبدى‌شکل به نام آلاچيق، روزگار خود را با دامدارى و پرورش دام سپرى مى‌کنند. بعضى از عشاير نيز در قشلاق دشت مغان و کرانهٔ رود ارس، به‌جاى زندگى در خانهٔ مسکونى در همين چادرهاى نمدى يعنى آلاچيق به‌سر مى‌برند.
عشاير آذربايجان براى استحکام و دوام آلاچيق در مقابل باد و باران و تجهيز آن براى اقامت تابستاني، برخى لوازم و وسايلى را به‌کار مى‌برند که غالباً محصول دست زنان و دختران هنرمند ايلاتى است. در جهت تأمين راحتى و آسايش خانوار ايلاتى در ييلاق، افراد خانوادهٔ عشايرى همواره در فکر توليد و تدارک وسايل ضرورى خود هستند.
عشاير ساکن در مناطق ييلاقي، سبلان، سهند، قراداغ، در زبان خود (ترکى آذري)، در رابطه با وسايلى که براى ساختن، استحکام تزئين داخل آلاچيق به‌کار مى‌رود، اصطلاحات بسيار جالب سنتى و محلى دارند.
عشاير آذربايجان داخل آلاچيق را با نوارى به عرض ۱۰ سانتى‌متر از جنس پشم الوان و زيبا تزئين مى‌کنند و لبهٔ پائين آن را با تور سياه به شکل سه‌گوش زينت مى‌دهند. نوار بزک متناسب با محيط آلاچيق يافته مى‌شود. اين نوارها، داراى نقوش ساده و اشکال هندسى و تصاوير حيوانات است که با نخ‌هاى زيباى رنگين به‌دست زنان و دختران هنرمند شاهسون يافته مى‌شود. نقوش اين نوارها، احتمالاً همانند ساير نقش‌ها و نگارهاى عاميانه ديگر ايل سون (شاهسون) مأخوذ و ملهم از محيط زندگى طبيعى آنها و نيز بنيادهاى نيازى اين گروه انسانى دامدار به مواهب طبيعى بوده است. نقش اين نوارها به نام‌هاى پنجه گربه (پيشيک ديرباغي) شانه (دراق) برگ (يايراق) ستاره (اولدوز) شاخ قوچ (قوچ بوينوزي) زينت‌بخش درون آلاچيق است.