بازى‌ها

روى پاى بچه‌ها زده آن ترانه را مى‌خوانند و هر کدام به نوبت پايشان را کنار مى‌کشند، کسى که پايش بماند باخته است:

نقطه‌چين از متن اصلى است

کف دست بچه را قلقلک مى‌دهند و از انگشت کوچک او شروع کرده مى‌گويند:

ليلى ليلى حوضک

۱. کنجيشکه آمد آب بخوره افتاد تو حوضک

۲. اين دويد و درش کرد

۳. اين ماچى بر سرش کرد

۴. اين نازى بر پرش کرد

۱. اين کوچول کوچوله ۲. اين ننه موچوله ۳. اين عبا بلنده

۴. اين قبل بلنده ۵. اينم کفش دوز کنده

۱. اين گف بريم به صحرا

۲. اين گفت چى بياريم؟

۳. اين گف گون بياريم

۴. اين گفت که گرگه اون جاس

دست‌هاى بچه را گرفته به جلو و عقب مى‌برند و مى‌گويند:

چند نفر بچه دور هم نشسته انگشتان را روى گل قالى مى‌گذارند، اوسا مى‌گويند: ”اوسا بدوش، زن اوسا ندوش، کلاغ پر، گنجشک...“ بچه‌ها دستشان را بلند مى‌کنند ولى هرگاه اوسا نام جانور يا چيز ديگرى را وراى پرنده بگويد و کسى دستش را بلند بکند. مثلاً بگويد ”گاو پر...!“ آن‌وقت او را به پشت خم کرده و با کف دست به پشتش زده مى‌گويند:

اين کار تکرار مى‌شود تا بچه که خم شده درست حدس بزند.

بچه‌ها پا‌هاى يکديگر را گرفته اوسا مى‌گويد:

بچه‌ها مشت خودشان را گره کرده روى هم مى‌گذارند و اوسا مى‌گويد:

در بازى‌هاى دسته‌جمعى يکى دو نفر اوسا لازم است که شروع و ترتيب بازى به‌دست آنها است. براى ياد گرفتن پيش از اينکه انگشستشان را بشمرند مى‌گويند:

سر از من آخر از تو. به نخود، دو نخود، سه نخود، چادرى چنبر، مشک و غنبر تازي، توزى حقاً روزي، و يا مى‌گويند:

کاشکى من گريه بودم، ميوميو کرده بودم، به قاب پلو خورده بودم.

مثلاً در بازى گرگم به هوا؛ گرگ و اوسا اين‌طور گفتگو مى‌کنند:

راه گذرش، از اين طرف از اون طرف...

براى زبان بندان معلم مى‌گويند:

دو بچه که از يکديگر مى‌رنجند يکى از آنها مى‌پرسد:

در موقع آشتى مى‌گويند:

در موقع تهديد روى زمين خط کشيده مى‌گويند:

براى اينکه حدس بزنند در دست رفيقشان چيست مى‌گويند: