در برخى از نقوش در دسترس، مردانى نقش شده‌اند که هر يک کلاهى از نوع کلاه‌هاى شرق دور بر سر دارند، و قباى آنان نيز از نوع يقه مايل است که بر آستين آن بازوبند نقش شده و پاافزارى نيمه ساق بلند دارند.
در نقش بشقابى منسوب به سده ششم، در نقش بشقابى سوارى نشان داده شده است که دستاورى بر سر، و ارخالقى آستين کوتاه بر تن دارد. قبائى جلو باز پوشيده که آستين آن فراخ است و شلوارى از نوع نيمه فراخ و دَمپا تنگ پوشيده.
در طرح نقاشى ديوار کاخ سلطان محمود مربوط به سده ششم، همه کسانى که ايستاده‌اند داراى قبائى از نوع جلوباز مى‌باشند و بر آستين، نقش بازوبند دارند و پاافزار آنها نيز از نوع ساق بلند است.
در نقش‌هاى موجود ديگر نيز با اندک اختلافى پوشاک‌هائى ديده مى‌شود که با افزارى از نوع نيمه ساق بلند در پا دارند و به‌نظر مى‌رسد که شلوار دَمپا تنگ آنها در ميان پاافزار آنها فرو است.
با توجه به اينکه، در سده‌هاى گذشتهٔ نزديک به اوايل اسلام، قباهائى از نوع جلوباز و يقه مايل متداول بوده در نقشى قبا دو برش کاملاً به پهلو نرسيده يا کاملاً جلوباز نمى‌باشد بلکه اندکى بر روى‌هم آمده، و در جلوى بدن قرار گرفته‌اند، و کمربندى آنها را بر روى هم نگاه داشته است.
سرپوش همه کسان در سده ششم، از نوع نوار زينتى و ضمناً کلاه نوک تيز بوده است. براى بزرگان و شاهزادگان نيز نيم‌تاج ساخته‌اند ولى نوعى کلاه گرد با حاشيه شياردار نيز از اين سده در پاره‌اى از نقوش يافت شده، ديده مى‌شود.
بر لگن نقره‌کوبى از خراسان منسوب به سده هفتم، مردى ديده مى‌شود که نشسته و جامى در دست راست دارد و عده‌اى در ملازمت او هستند. مرد نشسته، عمامه‌اى بر سر دارد و قبائى پوشيده که يقهٔ آن به‌صورت سه گوش طرح شده، و بر آستين نقش بازوبند دارد و بر دَمِ آستين نيز حاشيه‌اى طرح شده است.
همه نقاشى‌هائى که بر روى ظروف لعاب‌دار منسوب به سده هفتم به‌جا مانده قباى يقه مايل را با زينت‌هاى آن و پاافزار را از نوع ساق بلند نشان مى‌دهند.
بر نقش برجسته‌اى گچى از سده هفتم متعلق به ساوه، مردانى سواره و پياده ديده مى‌شوند که قبائى جلوباز و حاشيه‌دار پوشيده‌اند و پاافزار ساق بلند در پا دارند، و کمربندى بر ميان بسته‌اند که دو آويز آن در جلوى دامن ديده مى‌شود.