در کتيبه شاپور و کتيبه پايکولى از زمان نرسى (۲۹۳-۳۰۲ م) از ساتراپ‌هاى دماوند نام برده شده است. چند دهه قبل نزديک شهر دماوند دو ظرف سفالين قرمز رنگ بدون پايه به طور اتفاقى به دست آمد، قسمتى از ظرف به شکل سر گوزن بود و نيز در همين مکان دو سکه از فرهاد دوم (۱۳۸ پ.م) و مهرداد دوم (۸۸-۱۲۳ پ.م) اشکانى کشف شد. همچنين روى يک مهر ساسانى که در دماوند کشف شد، نام دُمباوند حک شده است. اين مهر اکنون در موزه کلکته نگه‌دارى مى‌شود. در متون اسلامى نيز نام اين محل به صورت دنباوند آمده است. شاهنامه فردوسى را مى‌توان در شمار اسناد قديمى که از دماوند نام برده است، به شمار آورد. فردوسى بارها از اين شهر در شاهنامه نام برده و کوه دماوند را آشيانه سيمرغ، آموزنده زال پدر رستم دانسته است. دماوند در سال ۳۰ هـ.ق در زمان خلافت عثمان به دست مسلمانان فتح شد.