در ۱۲ کيلومترى شمال شهرستان بهشهر، شبه جزيره ميانکاله با وسعتى بيش از ۶۸،۸۰۰ هکتار با ارتفاع ۱۵ تا ۲۸ متر پايين‌تر از سطح درياى آزاد و در منتهى‌اليه جنوب شرقى درياى مازندران واقع شده است. اين شبه جزيره در متون تاريخى به نام‌هاى نيم‌مردان، انجيله، کاله و ميانکاله خوانده شده است.
شبه جزيره ميانکاله در طول تاريخ همواره پناهگاه حيواناتى نظير گوزن، گراز، قرقاول، و ساير پرندگان آب‌زى و خشک‌زى و در دوره صفوى شکارگاه مناسبى براى پادشاهان بوده است. شاه عباس دوم در سال ۱۰۷۰ هـ.ق دستور ساختن بناهايى را در توته‌‌بن داد. به فرمان ناصرالدين شاه هم قلعه نظامى پلنگان با هزينه ۱۰ تا ۱۲ هزار تومان به منظور جلوگيرى از يورش ترکمانان ساخته شد. سرتک قلعه ديگر اين شبه جزيره، در شرق اين شبه جزيره قرار داشت. از بناهاى يادشده امروز به جز بقاياى قلعه پلنگان و حمام، نشان ديگرى باقى نمانده است. با توجه به روايت‌هاى تاريخ در هشت کُنج قلعه پلنگان، هشت برج حفاظتى در فاصله‌هاى حدود ۸۰-۷۰ متر قرار داشته که با مصالح آجر، گچ، آهک و گل ساخته شده بود.
شبه جزيره ميانکاله و تالاب بين‌المللى آن از جاذبه‌هاى طبيعى شهرستان بهشهر محسوب مى‌شود.