بقعه بابا سيف‌الدين
مقبره بابا سيف‌الدين در دامنه تپه چهار‌طاق در روستاى ارمو قرار دارد و در آن رو به شمال باز مى‌شود. در داخل مقبره، دو گور مشاهده مى‌شود. روى مقبره سنگ‌نوشته‌اى نيست. ولى در لوح سنگى کوچکى بر بالاى در چنين نوشته شده است: امير غلامرضا خان هاشمى در سنه ۱۳۵۰ هـ.ق بقعه امامزاده سيد سيف‌الدين عليه‌السلام را تعبيه نموده است. تمام ساختمان مقبره از سنگ و گچ و قسمت‌هايى از بام آن، با آجر ساخته شده و روى بقعه را نيز با گچ سفيد کرده‌اند.
بقعه مهدى صالح
در ورودى مقبره به جانب مشرق باز مى‌شود. در مدخل ورودي، کفش‌کن به ابعاد ۲۰/۵ متر طول، ۳ متر عرض، ۳۰/۳ متر ارتفاع مشاهده مى‌شود.
در داخل کفش‌کن و يا راهرو ورودى قرار دارد. يک ورودى به سمت اتاق کوچک خادم بقعه و ورودى ديگر به سمت داخل بقعه باز مى‌شود. داخل مقبره داراى دو سطح متفاوت است. هنگام ورودبه سطح اصلى چهار پله پايين‌تر از مقبره مهدى صالح قرار گرفته است. طبقه زيرين کلاً با نماى آجرى ساخته شده و طاق آن جناقى است. ارتفاع طاق روى مقبره ۶/۲ متر است. در وسط داخل بقعه و در محدوده طبقه دوم، نماى قبر از سنگ و گچ مشاهده مى‌شود. روى سطوح جانبى قبر آيات شماره ۲۲ و ۲۳ سوره مبارکه حشر با خط نسخ و در قالب گچ‌برى به زيبايى تمام حک شده است.
متن آيه سطح جنوبى بدين شرح است: بسم الله‌‌الرحمن‌‌الرحيم، هو الذى لااله‌الاهو، عالم الغيب و الشهاده هو الرحمن الرحيم - هو الذى لا اله الا دنباله آيه روى سطح جنوبي: هو الملک القدوس السلام المومن.
متن در آيه سطح شمالى و ادامه آيه ۲۲ و آيه ۲۳ سوره مبارکه حشر چنين آمده است:
المهين العزيز الجبار المتکبر سبحان الله عما يشرکون. هو الله الخالق البارى المصور له الاسماء الحسنى يسبح ما فى السموات و الارض هو العزيز الحکيم.
همچنين بر قاعده شرقى قبر اين جمله نوشته شده است: سبحان‌الله و الحمدالله و لااله‌الاالله و الله‌اکبر علاوه بر آن بر روى ديوارهاى جانبى بنا در داخل مقبره آياتى از قرآن کريم به طرز بسيار زيبايى گچ‌برى شده است. بقعه از شاهکارهاى معمارى عصر اسلامى است.
بقعه ابراهيم قتال
بقعه امامزاده ابراهيم قتال در ۳۸ کيلومترى جاده دهلران به مهران و بعد از روستاى بيشه دراز واقع شده است. اين بقعه در سمت چپ جاده و نزديک مرز عراق قرار دارد. از جاده اصلى تا نزديکى بقعه ۱۰ کيلومتر فاصله دارد. گفته مى‌شود امامزاده ابراهيم قتال از نوادگان محمد حنفى از فرزندان حضرت على (ع) است و داراى شجره‌نامه‌اى به خط عربى مى‌باشد.
بناى فوق در جهت شمالى جنوبى به طول ۲۳ متر و عرض ۶۰/۱۹ متر است. ايوان و سردر ورودى کوچکترى و در طرفين آنها دو پنجره قرار دارد. در اضلاع غربى و جنوبى بنا سه پنجره ديده مى‌شود. در ضلع شمالى در طرفين ايوان ورودى دو مناره و در طرفين آن دو رواق قرار دارد. ايوان ورودى به عرض ۱۰/۴، عمق ۸۰/۲ متر و ارتفاع هفت متر و از بدنه بنا به طول ۴/۸۵ متر، بلندتر است، فضاى داخلى بنا به صورت مربع و اندازه هر ضلع ۵/۱۸ متر است. گنبد برفراز يک طاقى که در وسط بنا قرار دارد ايجاد شده است. در اطراف اين چهارطاقى يک شبستان با هشت گنبد کوچک قرار دارد. گنبد به صورت دوپوش به طول، عرض و ارتفاع ۱٭۱٭۲ متر قرار دارد. گنبد اصلى بنا در پشت‌بام حدود ۱۰ متر ارتفاع دارد که ۶۰/۳ متر آن را گردنه استوانه‌اى گنبد تشکيل مى‌دهد. در قسمت بالاى گردنه گنبد، فاصله بين گردنه و گنبد يک کتيبه با آياتى از قرآن به صورت کمربندى دور تا دور آن را در بر مى‌گيرد. تمامى نماى بيرونى گنبد با کاشى‌هايى از نقوش اسليمى گل و بته پوشيده شده است. هشت گنبدى که فاصله بالاى شبستان را پوشش مى‌دهند با ارتفاع حدود ۵/۱ متر از سطح پشت‌بام قرار دارند. مصالح بکار برده شده در اين بنا از مصالح امروزى مانند آجر، سنگ گچ، کاشي، ماسه، سيمان و آهن است.