پل آب‌رسانى تنگ دالون
اين پل در مسير لار-بندرعباس و در حدود ۱۱۵ کيلومترى لار در تنگ دالون واقع شده و وظيقه انتقال آب را از يک کناره دره به کناره ديگر آن برعهده داشت.
طول پل حدود ۹۰ متر و عرض رويه آن ۱۰/۱ متر است. بر اين رويه، تنبوشه‌هايى به قطر ۵۰ سانتى‌متر قرار داشت که آب از درون آنها جارى بود. پايه‌هاى پل در جهت مخالف جريان، نوک تيز و در جهت ديگر، به صورت مدور شکل گرفته و طاق‌ها نيز مدور است.
با توجه به اين که راه کاروان‌رو لار-بندرعباس، از راه‌هاى مهم صفوى بود و تعدادى از آثار باستانى منطقهٔ تنگ دالون نيز مربوط به اين دوره است، اين پل نيز احتمالاً به دوره صفوى تعلق دارد. اين پل با توجه به عرض کم رويه آن براى عبور و مروز مسافران مورد استفاده نبود و اين از مشخّصه‌هاى اين بنا است.
پل ايزدخواست
اين پل نزديک روستاى ايزدخواست و مجاور کاروانسرايى در مسير کاروان‌رو شيراز-اصفهان، در دوره صفوى ساخته شد. اين پل ۵۰/۶۷ متر طول، با احتساب جان‌پناه‌ها ۵۰/۴ متر عرض و حداکثر ۳ متر ارتفاع دارد. طاق‌هاى پل جناغى و در ساخت پل، علاوه بر قطعات سنگ و سنگ لاشه، از آجر استفاده شده است.
پل پاسارگاد
بقاياى اين پل در جريان حفارى‌هاى باستان‌شناسي، در محدوده کاخ‌ها و باغ‌هاى پاسارگاد کشف و شناسايى شد. پل پاسارگاد ۱۶ متر طول دارد که تقريباً برابر با پهناى بستر رودخانه که ۶۵/۱۵ متر بود، است. عرض پل نيز حدود همين مقدار بود و سطح چوبى آن روى ۳ رديف پايه سنگى ۵ تايى قرار مى‌گرفت.
پل خان مرودشت
اين پل نزديک مرودشت و در مسير شيراز-اصفهان، روى رودخانه کُر بنا شده و از آثار دوره صفويه است که بين سال ۱۰۲۱ تا ۱۰۴۳ هـ.ق توسط امامقلى خان حکمران فارس ساخته شده است. انتخاب محل احداث پل با دانش زياد صورت گرفته و پايه‌هاى پل روى بستر صخره‌اى رودخانه قرار دارد. همين امر موجب استحکام و ماندگارى پل در طول چند قرن شده است. اهميت اين انتخاب زمانى مشخص مى‌شود که بدانيم در دوره اخير براى احداث پل جديدى در اين محل، به علّت نامتناسب بودن خاک و لجن‌زار بودن اطراف رودخانه، نهادن پايه‌ها روى شالوده طبيعى ممکن نشد و از اين رو، پلى آهنى تهيه و آن را بر روى چند شمعک قرار داده‌اند.
پل داراى پنج دهانه و پايه‌ها از استحکام زياد برخوردار است. قسمتى از پل که در دوره‌هاى بعد مرمت شده کاملاً متمايز است.
پل دارابگرد
بقاياى پل در ۱۲ کيلومترى داراب و کنار دروازه شهر قديمى دارابگرد واقع شده و از آثار دوره ساسانى است. اين پل، ارتباط شهر دارابگرد را با نقاط ديگر از روى خندق دور شهر فراهم مى‌ساخت. پل ۱۰۰ متر طول و ۱۰/۶ متر ارتفاع داشت و از قطعه سنگ‌هايى به ابعاد مختلف ساخته شده و احتمالاً داراى طاق‌هاى مدور نيز بود.
پل رودخانه خشک شيراز
اين پل در داخل شهر شيراز و نزديک دروازه اصفهان واقع شده و ظاهراً از ساخته‌هاى کريم‌خان زند است که بعدها تعمير و بازسازى شده است. اين پل به نام پل على‌ابن حمزه نيز مشهور است.