در ژانويه ۱۹۷۷ معاهده دوستى و همکارى ميان لائوس و ويتنام منعقد گرديد، که به‌موجب آن ۴۰ هزار سرباز ويتنامى وارد لائوس شدند. سپس ويتنام مصمم شد که به کومکن بپيوندد و پيمان دوستى و همکارى با شوروى در سوم نوامبر ۱۹۷۸ ويتنام را به‌طور کلى از نظر سياسى در مدار شوروى قرار داد. در جريان اختلافات مرزى سپتامبر ۱۹۷۸ ويتنام با کامبوج، چينى‌ها جانب رژيم پولپوت را گرفتند و در نقطه مقابل، ويتنامى‌ها نيز به حمايت شورشيان کامبوج پرداختند که مورد اعتراض چين واقع شد. ولى به‌رغم همه تلاش‌هاى چين، رژيم خونخوار پولپوت در کريسمس ۱۹۷۸ سقوط کرد و خمرهاى سرخ به جنگل‌هاى غرب کامبوج و مرزهاى تايلند گريختند. سقوط کامبوج براى چين بسيار گران تمام شد و تمامى راه‌هاى تفاهم ميان ويتنام و چين را مسدود ساخت. در نتيجه چين تمامى کارشناسان خود را از ويتنام فراخواند، و پروژه‌هاى عمرانى خود را در اين کشور، نيمه تمام گذاشت و پس از احضار سفير خود از هانوى مرزهاى خود را با ويتنام بست. به‌دنبال بسته شدن مرزها، چين به بهانه حمله سربازان ويتنامى به اين کشور به ويتنام حمله کرد.


سربازان چينى طى شش بار تهاجم، ۶ کيلومتر در خاک ويتنام پيشروى کرده، چندين شهر را مورد حمله قرار دادند. در طى اين هجوم‌ها تعداد زيادى از نيروهاى دو طرف کشته و تعداد بى‌شمارى نيز بى‌خانمان شدند. ولى پس از يک ماه چينى‌ها اعلام کردند که هدف آنها از حمله، گوشمالى ويتنامى‌ها بوده و چون نتيجه لازم حاصل شده است، خاک ويتنام را ترک خواهند کرد. هدف تاکتيکى اين حمله، دور کردن نيروهاى ويتنامى از مرزهاى کامبوج و دادن فرصت به بقاياى رژيم پولپوت بود تا دولت جديد اين کشور را سرنگون سازند. هرچند که هدف بلندمدت آن، اعتبار مجدد قدرت چين بود تا نشان دهد که براى خود حق سخن گفتن و تعيين نقش اساسى در منطقه را دارد. ولى اين حمله ريشه‌هاى تاريخى و کهنه نيز داشت. در طى نبردهاى ويتنامى‌ها با استعمار فرانسه، هوشى‌مين پيشنهاد پشتيبانى ارتش کمونيست چين را که از طرف مائوتسه تونگج ارائه شده بود، رد کرد.


هوشى‌ مين دليل اين امتناع را به اين شرح بيان کرد: ?استشناق فضله فرانسوى‌ها براى مدتى کوتاه بهتر از خوردن فضله چينى‌ها براى تمام عمر است.?


چين در حمله به ويتنام، شکستى سياسى را در صحنه بين‌المللى متحمل گرديد. ژاپنى‌ها يک سال قبل از حمله چينى‌ها به ويتنام، موافقت‌نامه صلح و دوستى را با چينى‌ها به‌منظور تقبيح برترى طلبى امضاء کرده بودند، اکنون سخت به خشم آمده بودند. جمعى از برنامه‌ريزان آمريکائى را از اين که کشورهاى کمونيست منطقه، در نبردى خانوادگى درگير شده بودند، رضايت خاطر داشتند ولى بايد خاطر نشان ساخت که آمريکا در مجموع از اين که دوست تازه‌ او به خاک ويتنام يورش برده است، راضى نبود. اتحاد شوروى به‌عنوان عکس‌العملى براى حمله چينى‌ها به ويتنام، حملات تبليغاتى شديد را عليه آنها شروع کرد. وزير دفاع شوروى اعلام کرد که کشور او به معاهده دوستى و همکارى با ويتنام وفادار خواهد بود. مدتى بعد کمونيسم بين‌الملل نيز عليه چين صف‌آرائى نمود، کشورهاى اروپاى شرقى به استثناء يوگسلاوي، چين را محکوم کردند. چين از طرف چند کشور محکوم به همدستى با آمريکا شد، زيرا که حمله به ويتنام درست يک روز بعد از بازگشت تنگ شيائوپينگ معاون نخست وزير چين از آمريکا صورت گرفت. اختلافات مرزى و نيز مناقضه بر سر جزاير پاراسل نيز به دشمنى هرچه بيشتر دو کشور نسبت به يکديگر مى‌افزود. در چهاردهم مارس ۱۹۸۸ بين نيروهاى چينى و ويتنامى بر سر اين جزاير نبردهائى بروز کرد که عده‌اى کشته شدند. اين جزاير که ۲۵۰ مايل از سواحل ويتنام فاصله دارند، براساس ادعاهاى ويتنامى‌ها، سال‌ها تحت مالکيت بالفعل، مستمر و مؤثر ويتنام بوده است و در کنفرانس سان فرانسيسکو بيش از ۵۱ نخست وزير و وزير امور خارجه، حکومت بائودائى را بر اين جزاير مورد تأکيد قرار دادند.


کشورهاى مالزى، فيليپين و تايوان هم بر اين جزاير ادعا دارند. فيليپين در يکى از اين جزاير فرودگاه ساخته است. تايوان بزرگترين جزيره را در اختيار دارد و ضمن احداث فرودگاهى در آن، ۵۰۰ سرباز نيز در آن نگهدارى مى‌کند. اتحاد جماهير شوروى از طريق پروازهاى اکتشافى خود بر اين جزاير نظارت دارد. اين جزاير که مجموعه‌اي، بيش از يک‌صد جزيره و تپه دريائى و سواحل شنى و آتلى را تشکيل مى‌دهد، علاوه بر مخازن نفت، از نقطه نظر ژئواستراتژيک براى قدرت‌هاى بزرگ و نيز کشورهاى منطقه حائز اهميت مى‌باشد. در فاصله سال‌هاى ۸۵-۱۹۸۴ درگيرى‌هاى متناوبى ميان گروه‌هاى نظامى دو کشور در طول مرزهاى دو کشور بروز کرد. در مارس و آوريل ۱۹۸۴ چينى‌ها مستقيماً به تپه‌هاى واقع در اراضى ويتنامى‌ها مقابل استان نيان چين حمله و آنها را تصرف کردند. حملات مشابهى نيز در استان لانگ سون انجام پذيرفت، که در سال‌هاى بعد نيز به‌طور پراکنده ادامه يافت. وزير خارجه چين در مصاحبه‌ به تاريخ ۲۹ ژانويه ۱۹۸۵ در سنگاپور اعلام کرد؛ در صورتى‌که نيروهاى ويتنامى از اقدامات خود عليه چريک‌هاى مخالف دولت کامبوج دست برندارند، چين درس دومى به ويتنام خواهد داد. چين بارها اعلام کرده است که هرگونه بهبود روابط ميان دو کشور منوط به خروج ويتنامى‌ها از کامبوج، يعنى جائى است که چين از دولت ائتلاف دمکراتيک کامبوج حمايت مى‌کند.