نفوس و پراکندگى جمعيت

جمعيت ويتنام بر طبق آمارگيرى پايان ۱۹۹۴ بالغ بر ۶۰۰/۷۲۵/۷۳ ميليون نفر بوده است. اقليت‌هاى قومي، بخش‌هاى عمده نواحى مرکزى را تشکيل مى‌دهند. چينى‌ها ۳% جمعيت را تشکيل مى‌دهند که بيشتر در نواحى شهرى زندگى مى‌کردند. در اراضى مرتفع شمال نزديک مرزهاى چين، قريب ۳۵۰،۰۰۰ نفر از قوم مونگ، حدود ۲،۰۰۰،۰۰۰ نفر مردم تائى زبان شامل ۴۷۰،۰۰۰ نفر نونگ و ۷۴۰،۰۰۰ تائى و بقيه تائى‌هاى سياه و سفيد زندگى مى‌کنند. در قسمت جنوبى ويتنام براساس آمار ۱۹۹۴ اقليت خمر ۸۷۲،۷۰۰ نفر، و گروه‌هاى ساکن کوهستان‌ها حدود ۱،۰۰۰،۰۰۰ نفر بودند. متوسط نرخ رشد ساليانه ۴/۳۹ در هر هزار در سال‌هاى ۸۰-۱۹۷۵، ۳۱ در هر هزار در نيمه اول دهه ۱۹۸۰ و نرخ رشد ساليانه جمعيت در پنج ساله اول دهه ۹۰، ۲۱/۲ درصد و قرار است در پنج سال آينده يعنى ۲۰۰۰-۱۹۹۵ به ۰۳/۲ درصد کاهش يابد. براساس تخمين‌هاى سازمان ملل متحد نرخ مرگ و مير در نيمه دوم دهه ۱۹۷۰ حدود ۳/۱۲ نفر در هر هزار و در نيمهٔ اول دهه ۱۹۸۰، حدود ۲/۱۰ نفر در هر هزار نفر بوده است و در سال ۱۹۹۰ در هر هزار نفر ۸ نفر بوده است. در همين سال نرخ تولد در هر هزار نفر ۳۰ نفر تخمين زده شده است ميانگين پراکندگى جمعيت براساس تخمين سال ۱۹۹۰ در هر کيلومتر مربع ۴/۲۰۰ بوده است.

جدول مساحت، جمعيت و پراکندگى آن

جنگ تأثير به‌سزائى در جابه‌جائى جمعيت کشور برجاى گذاشت. يکى از اين آثار جذب جمعيت روستائى به شهرها و به ويژه در ويتنام جنوبى بوده است. تخمين‌ها (نشان مى‌دهد که جمعيت روستائى از رشد ساليانه ۱۳ درصد در ۱۹۵۰ به بيش از ۲۴ درصد) در ۱۹۷۰ رسيده است. جمعيت سايگون (هوشى‌مين امروز) در ۱۹۶۴ حدود ۱،۳۷۱،۰۰۰ نفر، در ۱۹۷۶ حدود ۳،۴۶۰،۵۰۰ نفر در حالى‌که در همين سال هانوي، پايتخت کشور، تعداد ۱۴۴۳۵۰۰ نفر، هايفونگ ۱۱۹۰۹۰۰ نفر، دانانگ ۴۹۲،۰۰۰ و شهر هو حدود ۲۹،۰۰۰ نفر جمعيت داشتند.

جدول تقسيمات کشورى اول آوريل ۱۹۸۹