برخلاف ساير کشورهاى منطقهٔ آسياى جنوب شرقي، ميزان اقليت‌هاى نژادى نسبت به جمعيت اصلى بسيار کمتر است. و غير از حدود ۷۰۰ هزار نفر مسلمان ملايو نژاد جنوب کشور و شمار کمى کامبوجى در شرق و تعدادى از قبايل در شمال و شمال غرب زندگى مى‌کنند؛ تقريباً کليه باقى‌مانده. جمعيت به نژادهائى که شامل اقوام شام و لائو نيز مى‌گردد تعلق دارند، که از پيروان مذهب هنيايانا (تراواداي) آيين بودائى مى‌باشند.


با اين حال بايد درنظر داشت که سکنه شمال شرقى از لحاظ تکلم بيشتر به قوم هم‌نژاد لائو تعلق دارند. و اين امر همراه با سطح پائين‌تر زندگى اين مردم وضع را بدتر مى‌کند، اقليت‌هاى جمعيت کشور تايلند به شرح زير مى‌باشند:


مهمترين اقليت‌ها در تايلند (چيني)ها مى‌باشند. مهاجران اوليه شامل: هوکين‌ها (Hokkien) بودند که بعد از قرن هيجدهم، به‌عنوان مأموران جمع‌آورى ماليات براى خاندان سلطنتى تايلند وارد شدند. گروه ديگر تئوچوها (Teochew) بودند که در بانکوک به تارجان مهمّى تبديل شدند. بعداً مهاجرت‌هاى وسيع و گسترده‌اى شامل مهاجرين شرايط اقتصادى چين به طرف تايلند صورت گرفت. در تايلند نيز نظير ديگر کشورهاى منطقه، (چيني)ها مردمى پرکار هستند، فرزندان خود را آموزش مى‌دهند، و بر تجارت و امور مالى اقتصاد محلى کشور تسلط دارند. تخمين زده مى‌شود، که حدود ۶۰ درصد شرکت‌ها بزرگ تايلندى با مديريت تائى - چيني اداره مى‌شود؛ و ۱۰۰ درصد بانک‌هاى تايلند نيز تحت کنترل خاندان‌هاى ثروتمند چينى - تائى است.


ولى برخلاف ديگر کشورهاى منطقه، تمرکز وسيع ثروت در دستان چينى‌ها هيچ‌گونه تعارضى ايجاد نکرده است. شايد هماهنگى نژادى تايلندى‌ها مهمترين عاملى بوده است، که ايجاد روابط فاميلى ميان دو نژاد را به‌طور وسيعى فراهم کرده است. نقل است که شاه مون‌گات (Mongkut) از مهاجرت (چيني)ها و ازدواج با زنان تايلندى و نيز تفاهم فرهنگى ميان آنها پشتيبانى به‌عمل آورده است. به اين خاطر امروزه بسيار مشکل است، که قوم‌ تائى را از اقوام تائى - چينى تفکيک و متمايز نمود؛ و مى‌توان گفت ۵۰ درصد جمعيت بانکوک اصالتاً چينى هستند. تائى (چيني)ها اغلب نام تايلندى دارند، و تائى صحبت مى‌کنند تا چيني. در نتيجه دولت تايلند، بعضاً قوانينى که اين دو قوم را متمايز مى‌کند وضع کرده ولى عملاً منجر به اين مى‌شود که (چيني)ها اقتصاد معاصر را شکل بخشند.



از ديگر اقوام ساکن تايلند مالائيها هستند که در قسمت‌هاى جنوبى تايلند زندگى کرده و مسلمان هستند. اينها به‌طور معمول سرگرم کشت کائوچو و يا ماهيگيرى هستند غالباً آموزش عمومى تايلندى را به‌عنوان تهاجمى بر فرهنگ خود مى‌دانند، نهضت‌هاى جدائى طلب مسلمان نظير جنبش آزاديخواه پاتانى متحد به‌شدت توسط دولت سرکوب مى‌شود.


ساکنان نواحى مرتفع شمالى نزديک چيانگ ماي که حدود نيم ميليون بومى چادرنشين را تشکيل مى‌دهند، از نواحى جنوبى چين به اين قسمت‌ها کوچ کرده‌اند. حدود ۲۰ قبيله نظير مئوها (Meo) تا مردم بسيار ساده‌زيست فى تونگ‌لونگ (Phi Tong Luang) در طول قرن‌ها و زمان‌هاى گذشته در اين منطقه به مرور ساکن شده‌اند؛ مهمترين اين قبايل به شرح زير هستند:


- آخا (Akha - Ekaw) جمعيت بومى منطقه شمالى است، که شمار آنها به حدود ۲۷،۰۰۰ نفر مى‌رسد؛ اينها از استان يونان چين مهاجرت کرده‌اند، محل اقامت آنها منطقه معروف مثلث طلائى است.


- مئو و يا هومونگ (Homong) جمعيتى اصالتاً لائوسي، هستند، که شمار آنها ۶۵،۰۰۰ نفر و در مرزهاى لائوس و در محدوده چيانگ‌ماى زندگى مى‌کنند.


- قوم کارن که به آنها يانگ و يا کاريانگ (Karen - Yang, Kariang) نيز مى‌گويند اصالتاً برمه‌اى هستند، شمارشان ۲۷۵،۰۰۰ نفر است که درمرزهاى تايلند برمه زندگى مى‌کنند.


- قوم لاهو و يا موسر (Lahu - Musser) از قسمت‌هاى جنوب غربى چين مهاجرت کرده، در مثلث طلائى محدوده Chiang, Dao, Fang زندگى مى‌کنند؛ شمار آنها حدود ۴۵،۰۰۰ نفر است.


- قوم ليسو يا ليسا (Lisu -Lisa) نيز از اقوام اصالتاً برمه‌اى هستند، که در Chiang Mao, Mae Hong Som, Fang زندگى مى‌کنند؛ شمار کل آنها ۲۰،۰۰۰ نفر مى‌باشد.


- قوم مين ويا يائو (Mien Yao) حدود ۳۵،۰۰۰ نفر را تشکيل مى‌دهند، که به‌تدريج از قسمت‌هاى جنوبى چين مهاجرت کرده، و در محدوده استان Vhiang Rai ساکن هستند.