ايالات‌متحدهٔ آمريکا روابط سياسى خود با جمهورى لهستان را از سال ۱۹۱۹ آغاز کرد. مقامات لهستانى همواره از توجه ويلسون رئيس‌جمهور آمريکا به استقلال در مادّهٔ ۱۳ در مورد تأسيس دولت لهستان در که پس از جنگ جهانى اول در ۸ ژانويه ۱۹۱۸ به نيکى ياد مى‌کنند و آن را آغازگر روابط دو کشور مى‌دانند. اين روابط اگرچه تا پايان جنگ جهانى دوم به قوّت خود باقى بود. پس از جنگ جهانى دوم و ايجاد رژيم کمونيستى روابط دو کشور اندکى تيره شد. اما روى کار آمدن مجدد گومولکا در سال ۱۹۵۶ روابط دو کشور بهبود بخشيد. در طول دههٔ ۱۹۶۰ ميلادي، با توجه به سياست حمايت کامل و مطلق لهستان از سياست‌هاى اتحاد جماهير شوروى و احساسات يهود ستيزى در هيئت حاکمه لهستان روابط دو کشور اندکى تيره شد. روابط دو کشور با روى کار آمدن گيه‌رک بجاى گومولکا تا حدودى بهبود يافت. يک قرارداد کنسولى بين دو کشور در سال ۱۹۷۲ به امضاء رسيد. در سال ۱۹۷۴ گيه‌رک به عنوان اولين رهبر لهستان به آمريکا سفر کرد. اين اقدام در تسهيل و گسترش روابط دو کشور مفيد بوده است. تولد جنبش‌ همبستگى در سال ۱۹۸۰ و حمايت‌هاى آشکار و پنهان جمهورى‌خواهان آمريکا به اين جنبش در طول دههٔ ۱۹۸۰ ميلادي، اميد به پيشرفت را در روابط دوجانبه بيشتر کرد. آمريکا در سال ۱۹۸۰، جهت اصلاحات در بخش کشاورزى ۷۶۵ ميليون دلار به لهستان کمک کرد. با توجه به دستگيرى رهبران همبستگى در سال ۱۹۸۲ ايالات‌متحده اصل کاملة‌الوداد با لهستان را لغو کرد.


در سال ۱۹۸۷ روابط ديپلماتيک بين دو کشور ارتقاء يافت و اصل کاملة‌الوداد مجدداً بين دو کشور برقرار گرديد. روابط دو کشور از سال ۱۹۸۹ پس از تغيير نظام کمونيستى در لهستان - از گرمى و توسعه خاصى برخوردار بود. دولت‌هاى لهستان از آن سال تاکنون، حامى تداوم حضور قوى و مؤثر نظامى و اقتصادى آمريکا در منطقهٔ اروپاى مرکزى بوده‌اند. از ديد آمريکا، با تلاش دولتمردان لهستانى جهت پيوستن اين کشور به ساختارهاى نظامى و اقتصادى غرب (ناتو، اتحاديه اروپا و اتحاديه اروپاى غربى WEU) لهستان به‌عنوان يکى از مهمترين متحدان آمريکا در منطقهٔ اروپاى مرکزى درآمده است. طى اين سال‌ها جمهورى‌خواهان و دمکرات‌هاى حاکم بر آمريکا براى لهستان اهميت زيادى قائل بوده به‌طورى که طى سفر آنها به اروپا سفر به لهستان در دستور کار آنها بوده است. (سفر کلينتون به لهستان در سال ۱۹۹۷ و سفر جرج‌بوش به اين کشور در سال ۲۰۰۱). لهستان پس از جنگ خليج‌فارس در سال ۱۹۹۱ تاکنون حافظ منافع آمريکا در عراق بوده و همکارى نزديکى با ديپلماسى آمريکا در مورد موضوعاتى از قبيل تکثير سلاح‌هاى هسته‌اي، حقوق بشر، اصلاحات در سازمان ملل و همکارى منطقه‌اى (اروپاى مرکزي) داشته است.


لهستان اولين کشور اروپاى مرکزى بوده است. که پس از حوادث ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ ضمن اظهار همدردى با آمريکا، کنفرانس بين‌الملل ضدتروريستى را در نوامبر ۲۰۰۱ به‌منظور برنامه‌ريزى جهت اقدامات مشترک ضد تروريستى توسط کشورهاى حامى آمريکا در ورشو سازماندهى کرد. در اين کنفرانس رؤساى‌جمهور و مقامات ۱۶ کشور اروپاى مرکزي، نمايندگان اتحاديه اروپا و سازمان ملل و وزير امور خارجهٔ آمريکا شرکت کردند. جرج‌بوش رئيس‌جمهور آمريکا پيام ويديويى براى اين کنفرانس ارسال کرد.



حجم مبادلات تجارى دوجانبه در سال ۲۰۰۱ ميلادى از ۳ ميليارد دلار در سال ۲۰۰۰ به ۶۰۰/۲ ميليارد دلار کاهش پيدا کرد. سرمايه‌گذارى خارجى آمريکا در لهستان در سال ۲۰۰۱ نسبت به سال قبل به يک‌پنجم تقليل پيدا کرد. (از ۱۵/۲ ميليارد دلار در سال ۲۰۰۰ ميلادى به ۴۵۵ ميليون دلار در پايان سال ۲۰۰۱ ميلادى رسيد) صاحبنظران مسائل اقتصادى دو کشور در مورد کاهش حجم مبادلات تجارى دوجانبه و سرمايه‌گذارى آمريکا در لهستان نظرات متفاوتى دارند. از ديد لهستانى‌ها عليرغم قراردادهاى تجارى امضاء شده بين دو کشور، به‌دليل وجود مقررات اقتصادى متفاوت در ايالات مختلف آمريکا، کار براى تجار دو کشور سخت‌تر شده است. در مقابل آمريکايى‌ها معتقد هستند بوروکراسى شديد، ماليات زياد و فشارهاى زياد بر اتحاديه‌هاى تجارى موجب کاهش حجم مبادلات تجارى دوجانبه و سرمايه‌گذاراى شرکت‌هاى آمريکايى در لهستان گرديده است.