عوارض طبيعى

به‌طور ساختاري، فيليپين از کمان جزاير بزرگ مختلفى تشکيل شده است که در حاشيه شرقى سرزمين اصلى آسيا و همچنين از شمال تا ژاپن و تايوان و از جنوب تا سولاوسي، ايريان و ديگر جزاير اندونزى وسعت يافته است. همچنين دو خط مهم و تقريباً موازى چين‌خوردگى وجود دارد که به‌صورت ناهموارى شمال - جنوب را از طريق لوزان نهايتاً پس از پيچ و تابهاى شمال - غرب - جنوب - شرق از ميان جزاير کوچکتر که سابايان، ويسايان و درياى ميندورو را احاطه کرده و مسير شمال - جنوب نيز تا از ميان جزيره پاناي و جزاير کوچکتر مجمع‌الجزاير سولو آغاز مى‌شود و در پايان با ساختار مشابه ترشري در قلهٔ شمال غربى برنئو به‌‌‌هم مى‌پيوندند.


اين خطوط چين‌خوردگى‌ها بطور وسيعى الگوى پهناور پستى و بلندى‌ها را در سرتاسر کشور مشخص مى‌کند. در بيشتر اين جزاير رسوب‌هاى ترشري و مواد آتشفشانى ترشرى - کواترنري به وفور ديده مى‌شوند و چندين آتشفشان همچنان فعال مى‌باشند. دانشمندان معتقد هستند که ممکن است برخى از جزاير فيليپين همچون جزاير پالاوان قلل کوه‌هائى باشد که اين کوه‌ها روزگارى پاره‌اى از رشته جبال ساحلى قاره آسيا بوده‌اند و به‌تدريج با طغيان دريا و آتشفشان‌ها، زمين‌هاى پست مناطق ساحلى قاره آسيا را پوشانيده و بدين‌سان اقيانوس همه‌جا را بجز قلل کوه‌ها فرا گرفته است. امروزه اين قلل در درياى جنوب از آب بيرون آمده و دامنه غربى اين کوه‌ها که در آب فرو رفته شيب ملايمى دارد. همين شيب منطقه بزرگى را به‌وجود آورده که کم‌عمق است ولى کرانه‌‌هاى شرقى مجمع‌الجزاير فيليپين يکى از ژرفترين نقاط جهان است.


عميق‌ترين نقطه اقيانوس آرام و جهان در قسمت شرقى اين جزاير با عمق ۳۵۴۰۰ تا ۳۷۷۸۲ فوت قرار گرفته است. کف اقيانوس نيز هموار نيست بلکه پر از پستى و بلندى و شکاف و بريدگى است و اين شايد خود دليلى باشد بر اينکه ميليون‌ها سال قبل در زير درياها انفجارهاى شديد آتشفشانى رخ داده و گدازه‌ها و سنگ پاره‌هاى گداخته را شکاف‌هاى کم مقاومت کف دريا به خارج پرتاب کرده و فشار آب دريا موجب درهم فشرده شدن اين مواد شده و اين به‌تدريج روى هم انباشته و به سطح آب رسيده و تشکيل جزاير را داده‌اند و بدين‌سان برخى از جزاير فيليپين پديدار شده‌اند.


تشکيل کوه‌ها نيز بدين‌گونه بوده است. زلزله‌ها، انفجار شديد آتشفشاني، سطح زمين را ناهموار ساخته و بلندى‌ها را بوجود آورده است. امروزه قسمت مرکزى اغلب جزاير فيليپين را رشته کوه‌هائى پوشانده‌اند که مرتفع‌ترين آنها ۱۲۰۰ تا ۲۴۰۰ متر بالاتر از سطح دريا مى‌باشند.


مهمترين رشته کوه‌هاى اين کشور در جزيره لوزان واقع شده است که مهمترين آن کوه‌هاى سيرامادر (Sierramadre) مى‌باشد. اين رشته کوه بزرگترين سلسله جبال فيليپين به حساب مى‌آيد که به‌طول ۵۶۰ کيلومتر از شمال جزيره لوزان به‌طرف جنوب اين جزيره کشيده شده است و ارتفاع آن در بلندترين نقطه ۱۴۰۰ متر و در کوتاه‌ترين نقطه ۱۱۰۰ متر مى‌باشد. رشته کوه ديگرى به‌نام کارابالوس اکسيدنتان به‌طول ۲۳۰ کيلومتر در غرب اين جزيره واقع شده است. سومين رشته کوه، سلسله جبال کورديلرا (Cordillera) استکه موازى با ساحل شمال غربى جزيره لوزان کشيده شده است. اين کوهستان در غرب به‌نام کورديلرا و در شرق به‌نام ايلوکاس (Ilocos) خوانده مى‌شود و بلندترين قله آن به‌نام ماونت پولاگ (Mount Pulog) در فاصله ۴۸ کيلومترى شمال غربى شهر بگيو قرار دارد. ارتفاع اين قله ۲۹۲۸ متر مى‌باشد.


از سلسله جبال ديگر اين جزيره کوه‌هاى زامبالس (Zambales) مى‌باشد. اين سلسله جبال در سواحل غربى جزيره لوزان بين درياى مانيل و خليج لينگايان واقع شده و ارتفاع آن در بلندترين نقطه ۱۳۸۸ متر و در کوتاه‌ترين نقطه به ۱۰۰ متر مى‌رسد و داراى معادن بسيار غنى است.


از بلندترين قلل اين منطقه مى‌توان قله آپو واقع در ميندانائو و مايون در جنوب جزيره لوزان را نام برد. قله آپو با ۲۹۵۰ متر بلندى و قله مايون با ارتفاع ۲۳۹۰ مترى دو قله آتشفشانى هستند که گهگاه با فعاليت خود موجبات خسارات مالى و جانى فراوانى براى ساکنان اطراف خود فراهم آورده‌اند. از ديگر قلل آتشفشانى فيليپين مى‌توان قله آتشفشانى کان‌‌لائون را که در جزيره نگروس واقع شده و ۲۴۶۴ متر ارتفاع دارد، نام برد. کليه کوه‌هاى فيليپين پوشيده از درختان جنگلى است که علاوه بر زيبائى خاص خود، داراى انواع و اقسام ميوه‌هاى جنگلى مخصوص اين منطقه مى‌باشند.

شهرهاى مهم

مانيل

پايتخت فيليپين مانيل بوده که با جمعيتى حدود ۱۰ ميليون نفر در کنار رودخانه پاسيگ (Pasig) واقع شده است. اين شهر در جزيره شمالى لوزون قرار دارد. مانيل در سال ۱۷۵۱ به‌وسيله اسپانيائى‌ها بنا گرديد و امروزه يکى از بنادر بزرگ خاور دور است. محلات قديمى مانيل از سبک معمارى اسپانيائى‌ها برخوردار بوده و هنوز آثارى از آن معمارى در کليساها و برج‌هاى اطراف شهر و چند بناى عمومى ديده مى‌شود. در محلات جديد مسکونى و مراکز نوين ادارى شيوه‌هاى ساختمانى به‌سبک آمريکا مشهود است. معروف‌ترين و شلوغ‌ترين محله مانيل کياپو (Qeapo) نام دارد و مسجد بزرگ مسلمانان که توسط دولت عربستان سعودى ساخته شده است نيز در اين محله واقع شده است.


کيزون

اين شهر مرکز سياسى و ادارى کشور محسوب مى‌شود و در مجاورت مانيل قرار دارد. جمعيت آن حدود دو ميليون نفر مى‌باشد و امروزه گسترش فوق‌العاده‌اى يافته است.


سيبو

اين شهر در جزيره‌اى به همين نام واقع شده و يکى از مراکز مهم کشاورزى و معدنى فيليپين مى‌باشد. جمعيت سيبو بيش‌از دويست و پنجاه هزار نفر مى‌باشد و در استان ويسايا قرار دارد.


داوائو (Davao)

اين شهر در استان ميندانائو واقع و درصد زيادى از سکنه آن مسلمان هستند و جمعيت اين شهر حدود يک ميليون نفر مى‌باشد.


ايلو ايلو (Ilo Ilo)

اين شهر که در استان ويسايا قرار دارد بيش از ۳۰۰ هزار نفر جمعيت دارد و از شهرهاى مهم اين کشور به‌شمار مى‌رود.

بگيو (Baguio)

اين شهر که در کوهستانى‌ترين قسمت فيليپين و در استان لوزون قرار دارد، از شهرهاى حاصل‌خيز و جنگلى اين کشور محسوب و يکى از تفريح‌گاه‌هاى مردم فيليپين در تابستان مى‌باشد.


زامبوآنگا

اين شهر در استان ميندانائو واقع شده و يکى از شهرهاى مسلمان‌نشين فيليپين محسوب مى‌شود. زبان محلى مردم زامبوآنگا، تائوسوگ (Taosog) براى مسلمانان و چيه کانو براى مسيحيان مى‌باشد.


کوتوباتو

اين شهر نيز يکى از شهرهاى مسمان‌نشين استان ميندانائو مى‌باشد که در شرق زامبوآنگا واقع است. زبان مسلمانان اين شهر ماگيندانائو (Magindanao) و زبان مسيحيان آن ويسايا مى‌باشد.


مراوى (Maravi)

اين شهر يکى ديگر از شهرهاى مسلمان‌نشين استان ميندانائو است که بيش از ۹۰ درصد آن مسلمان هستند و مردم آن به فرهنگ اسلامى آشناتر از مناطق ديگر مى‌باشند. زبان محلى مردم مسلمان اين شهر مارانائو (Maranao) مى‌باشد.

هولو (Jolo)

اين شهر در جنوب شرقى فيليپين و در مجاورت ايالت صباح مالزى واقع است و بيش از ۹۰ درصد آن مسلمان هستند. سابقه مبارزات مردم هولو و جزاير کوچک اطراف آن نظير تاوى تاوي بسيار طولانى و هنوز نيز مردم مسمان اين منطقه در جنگل‌ها و نواحى کوهستانى براى استقلال آباء و اجدادى خود با ارتش فيليپين مبازره مى‌کنند. زبان محلى مردم هولو تائوسوگ مى‌باشد.

باسيلان (Basilan)

اين شهر بين زامبوآنگا و هولو واقع است و بيش از ۶۰ درصد سکنه آن مسلمان هستند. مرکز اين شهر ايزابلا (Isabela) نام دارد و اکثراً در نقاط کوهستانى آن نظير لاميتان (Lamitan) و مولوسو (Moluso) بين چريک‌هاى مسلمان و نيروهاى ارتش فيليپين درگيرى مسلحانه وجود دارد. زبان مردم باسيلان نيز تائوسوگ و شغل عمده مردم اين شهر ماهيگيرى مى‌باشد.


پالاوان

اين جزيره در قسمت غربى فيليپين قرار داشته و يکى از جزاير درياى سولو مى‌باشد و مرکز اين شهر پورتو پرنسيسا (Porto Prensesa) نام دارد. قبلا بيش‌از ۸۰ درصد مردم اين جزيره مسلمان بودند اما پس‌از فشارها و تضييقاتى که از طرف دولت فيليپين نسبت به آنان اعمال شد، اکثر مسلمانان از اين جزيره مهاجرت نموده و به نواحى ديگر فيليپين رفتند. در حال حاضر حدود ۲۰ درصد از سکنه پالاوان مسلمان و بقيه کاتوليک هستند. پالاوان تنها جزيره نفت‌خيز فيليپين مى‌باشد.