آب و هواى پاکستان خشک مى‌باشد. چهار فصل اين کشور از ابتداى سال ميلادى عبادت است از : زمستان نسبتاً سرد (از آذر ماه با اسفند)، تابستان داغ و خشک (از فروردين تا تير)، فصل بادها و باران‌هاى موسمى جنوب غربى (از مرداد تا آخر شهريور) و فصل بادهاى موسمى شمال شرقى (از مهر تا آبان). به‌طور متوسط سالانه از ۲۵ سانتى‌متر باران مى‌بارد. بيشترين ميزان باران در ارتفاعات شمالى کشور ۱۵۲ سانتى‌متر و کمترين ميزان در بلوچستان ۷/۱۲ سانتى‌متر مى‌باشد. (Rafique Aktar (ed),Pakistan Year Book (1994-95),EWP,karachi,P:7.)



در سند، در زمستان يخبندان است و از آوريل به‌بعد آفتاب سوزان مى‌تابد. در نيمه شب‌هاى فصل گرما درجهٔ حرارت سنج در اطراف ۱۰۰ درجهٔ فارنهايت مى‌ماند و گرماى روز نيز بيش از ۱۲۰ درجه مى‌باشد. ميزان باران سالانه در اين ايالت حدود ۱۷ سانتى‌متر است. باران در تابستان هنگام وزش بادهاى موسمى باران‌هاى شديدى مى‌بارد.


در جنوب پاکستان، باران‌ها در فروردين يا ارديبهشت شروع مى‌شود. در ايندوس و سند باران چندانى نمى‌بارد، اما با وزيدن بادها به سمت شمال در ماه‌هاى تير و مرداد باران بيشترى زمين‌ها را آبيارى مى‌کند. در مولتان در ماه‌هاى تير و مرداد شايد ده سانتى‌متر باران ببارد، در حالى که در همين زمان در راولپندى بر دشت‌هاى دامنهٔ رشته کوه‌هاى هيماليا چهل و دو سانتى‌متر باران مى‌بارد. در ارتفاعات بيشتر درموري، باران‌هاى تابستانى در تپه‌هاى مرتفع از شصت و پنج سانتى‌متر بيشتر مى‌شود. بادهاى موسمى از بنگلادش شروع مى‌شوند و پس از عبور از هند به پاکستان مى‌رسند. باران‌هاى موسمى در اين منطقه بندرت متناسب مى‌بارد و اغلب سيل‌هاى مصيبت‌بار، خشکسالى سوزان محصولات کشاورزى را از بين مى‌برند. در اوت ۱۹۷۳، يکى از بدترين سيل‌هاى موسمى در تاريخ يک ميليون خانوار را بى‌پناه کرد و صدها مرده و خسارت فراوان برجاى گذاشت. براى اغلب پاکستانى‌ها بارش باران‌هاى موسمى هنوز مهم‌ترين رخداد سال به شمار مى‌رود.