نژاد و زبان

نروژى‌ها مانند سوئدى‌ها و دانمارکى‌ها، از نژاد ژرمن و از اقوام لاتونى هستند. ۶/۹۷درصد مردم متعلق به اين نژاد مى‌باشند، بنابر اين مى‌توان گفت در اين کشور، گروه‌هاى قومى خاصى وجود ندارد، ۴% از مردم نروژ را دانمارکى‌ها، ۳% را انگليسى‌ها و ۷/۱% آن را مهاجران تشکيل مى‌دهند.

در نروژ، اقليت سامى نيز وجود دارد که خواستار خودمختارى و حفظ سنت‌هاى خويش هستند.

زبان نروژي، متعلق به گروه شمالى زبان ژرمانيک است، اين زبان به زبان سوئدى و دانمارکى بسيار نزديک است، به طورى که، نروژى‌ها هيچ مشکلى در فهميدن اين زبان‌ها و با فهماندن زبان خود به سوئدى‌ها و دانمارکى‌ها ندارند. زبان ايسلندى هم يکى از زبان‌هاى ژرمانيک است، اما اين زبان به زبان اسکانديناوى قديم نزديک‌تر است تا به زبان حاضر نروژى‌ها. زبان ايسلندى هنوز هم يکى از زبان‌هاى بزرگ است که هزار سال قبل توسط مهاجرين نروژى به ايسلند برده شد.

زبان نروژى مانند زبان انگليسى صريح است، و فقط گاهى اوقات تلفظ آن مثل زبان (Spanda) است. اختلاف آوائى بين زبان انگليسى و نروژي، کم و بيش در زمان‌هاى قديم وجود داشته است. وايکينگ‌هاى نروژى که هزار سال قبل به بريتانيا حمله‌ور شده بودند، مى‌توانستند زبان خود را به آنگلوساکسون‌ها بفهمانند.

تعداد زيادى از دانمارکى‌ها و وايکينگ‌هاى نروژى در بريتانيا مستقر شدند و فاصله بين زبان انگليسى و اسکانديناويائى را کم کردند، زيرا آنها بخش وسيعى از کلمات اسکانديناويائى را وار زبان انگليسى نمودند، بسيارى از اين کلمات هنوز هم در زبان انگليسى وجود دارند و هم اکنون تعدادى از اين کلمات، جزء کلمات عادى و رايج زبان انگليسى هستند. مانند: آنها، ايشان، دادن، خواستن، صدا کردن، انداختن، پهن، بيمار، پائين، ضعيف، نادرست، خواهر، تخم‌مرغ، پنجره و ... .

به تدريج بيگانگى ميان زبان نروژى و انگليسى توسعه پيدا کرد و زبان انلگيسي، از نظر آوائى از زبان نروژي، سريع‌تر توسعه يافت.

دانشجويان اسکانديناوى و شمال انگلستان، مى‌دانند که زبان نروژى با لهجه آنها، نسبت به زبان انگليسى استاندارد مشابهت بيشترى دارد. اين مسأله دو علت داشت: اول اينکه لهجهٔ آنها بسيارى از تلفظات انگليسى قديم را دربر داشت و دوم اينکه، تعداد زيادى از وايکينگ‌هاى نروژى در قسمت‌هاى شمالى جزاير بريتانيا مستقر شدند و در اين نواحي، واژگانى منقوش را برجاى گذاشتند.

در زبان نروژي، مانند بسيارى از کشورها، سيستم گفتارى و نوشتارى استاندارد و ملى ثابت وجود ندارد. اختلاف اندکى ميان گونه‌هاى زبان نروژى وجود دارد، به طورى که مى‌توان، تمام اين گونه‌ها را، به عنوان يک زبان خاص پذيرفت.

در نروژ، يک زبان محلى وجود دارد که زبان روستائى سنتى است و يک زبان شهرى ادارى که خود منجر به وجود آمدن دو زبان نوشتارى نروژى و استاندارد است و گونه محلى و روستائى آن (Bokml) ناميده مى‌شود که از ارجحيت برخوردار است و گونه محلى و روستائى آن (Nynorst) نام دارد که در روستاهاى غربى ريشه دارد، اما در تمام دبيرستان‌ها تدريس مى‌گردد و تاحدى هم در وسايل ارتباط‌جمعى بومى از آن استفاده مى شود.

در نروژ، يک زبان نوشتارى غيررسمى وجود دارد که به (Riksml) موسوم است که بعد از جنگ جهانى دوم رواج يافت.