فلسفه سياسى حاکم بر کشور کره شمالى ايده جوچه است که از اواخر دهه ۱۹۶۰ از سوى پرزيدنت کيم ايل سونگ به‌عنوان يک نظام انديشه‌اى و ايدئولوژيکى طراحى و توسعه يافت. جوچه تلفيقى است از مارکسيسم، ناسيوناليسم و هومانيسم که هدف آن ايجاد جامعه اشتراکى سازمان يافته متکى بر خود در راه سازندگى کشور و تربيت افراد مى‌باشد.


بنياد‌گذار جوچه بر اين باور است که استقلال بخشى جداناپذير از طبيعت انسان مى‌باشد و بر اين اساس است که انسان‌ها مبارزه مى‌کنند تا به استقلال نائل آيند و کيم ايل سونگ نقش تعيين کننده‌اى را که مارکسيسم براى ابراز توليد قائل است مردود شمرده و اين نقش را متوجه انسان مى‌سازد. و از اين روى اصل نخستين انديشه مارکسيسم که رسايش تاريخى را در پيشرفت ابزار توليد مى‌داند در انديشه جوچه ناديده گرفته شده است. بر پايه اين ايدئولوژى کشورهاى کمونيستى موظفند بر مبناى ويژگى‌هاى فرهنگى و ملى خود، راه کمونيست را طى کنند و پيروى از روش‌هاى کشورهاى ديگر، روشى ناپسند و منفور به‌شمار مى‌آيد. رهبران کره شمالى به‌تدريج اين راه را به‌عنوان اصل آئينى و باورى شهروندان درآورده و آن را به همگان آموزاندند.


يکى از عوامل‌ مهم در به‌وجود آمدن انديشه‌ جوچه اين بود که پس از آنکه قدرت‌هاى بزرگ کمونيستى يعنى چين و شوروى که داراى رابطه ويژه‌اى با کره شمالى بودند، راهى در پيش گرفتند که رهبران کره شمالى نمى‌خواستند با آن همراهى کنند، به‌ويژه از اوايل دهه ۱۹۶۰ که اختلاف‌ها و کشمکش‌هاى ميان چين و شوروى منجر به درگيرى‌هاى مسلحانه شد، کره شمالى تصميم گرفت با مطرح کردن انديشه جوچه ضمن تأکيد بر بعدهاى فرهنگى و ملى کره فاصله سياسى خود را با اين دو قدرت جهان کمونيست حفظ کند. و از اين روى از اواخر دهه ۱۹۶۰ انديشه جوچه به‌عنوان يک نظام انديشورى و ايدئولوژيکى طراحى و در کشور توسعه يافت.


يکى ديگر از عوامل مهم در به‌وجود آمدن جنبش جوچه، نياز به توسعه روابط ديپلماتيک با کشورهاى غيرکمونيستى و رو به رشد بود. زيرا تا پيش از دهه ۱۹۶۰ کره شمالى تنها با کشورهاى کمونيستى روابط ديپلماتيک داشت. بنابراين دولت تصميم گرفت که موضع مستقلى را در رابطه با ديگر کشورهاى غيرکمونيستى مانند کشورهاى جهان سوم در پيش گيرد. به‌همين دليل به‌منظور نيل به مقصود و آرمان‌هاى خود به راهبرد نوينى روى آورد و توانست تا پايان دهه ۱۹۷۰ با بيش از ۹۰ کشور که عمدتاً در قاره آفريقا واقع شده بود رابطه سياسى و ديپلماتيک برقرار کند.


امروزه در کره شمالي، ايدئولوژى جوچه به‌عنوان يکى از متن‌هاى درسي، بسيار مهم در آموزشگاه‌ها و دانشگاه‌ها تدريس مى‌شود، و کتاب‌هاى گوناگونى درباره جوچه به نگارش در آمده و آموزش آن در هر هفته يک روز براى همگان اجبارى مى‌باشد. دولت خود انديشه جوچه را در زمينه‌هاى مختلف فردى و اجتماعي، سياسى و دفاعي، صنعت، کشاورزى گسترش مى‌دهد و رسالت جهانى کردن آن را نيز از وظايف خود مى‌داند. يکى از گام‌هاى تبليغاتى که از سوى کره شمالى طى دهه ۱۹۶۰ در سراسر جهان صورت گرفت پديدآورى کانون‌هايى به نام انستيتو ايدئولوژى جوچه و گروه مطالعاتى کيم ايل سونگ بود. نخستين مرکز بررسى انديشه جوچه در سال ۱۹۶۹ در کشور مالي (Mali) و دومين مرکز در کشور گينه (Guinea) و سپس کميته ملى بررسى منشور انقلابى سوسياليست در ماداگاسکار (Madagascar) گشايش يافت. پس از آن مرتباً بر شمار اين کانون‌ها در ديگر کشورها افزوده شد، چنانکه شمار اين کانون‌ها در اوايل دهه ۱۹۸۰ به ۱۵۰۰ رسيد که هزينه‌هاى گزافى براى اداره آنها از سوى دولت کره شمالى صرف مى‌شد. ولى در سال‌هاى اخير به‌دليل ناتوانى و دشوارى‌هاى درون‌مرزى و اقتصادى و افت نسبى سياست خارجى اين کشور، از شمار کانون‌هاى ايدئولوژى جوچه کاسته شده و تقريباً به ۲۸۰ واحد محدود شده است.


همه ساله تعداد بى‌شمارى از علاقمندان جوچه در جهان، با هزينه دولت کره شمالى در سمينارهاى بين‌المللى جوچه شرکت مى‌کنند. در سمينار بين‌المللى جوچه که در سال ۱۹۸۲ در کشور هند برگزار شد هيئتى نيز از سوى جمهورى اسلامى ايران در آن شرکت کرد. هم‌زمان با جشن‌هاى هفتادمين زادروز کيم ايل سونگ، برج سنگى بلندى به ارتفاع ۱۷۰ متر در مرکز شهر پيونگ يانگ ساخته و گشايش يافت که بر فراز آن مشعل ۲۰ مترى درخشانى به گونه‌اى نمادين نمايانگر پرتو افشانى ايدئولوژى جوچه بر سراسر جهان مى‌باشد.


روى‌هم‌رفته مى‌توان گفت با نگرش به تلاش گسترده‌اى که از سوى کره شمالى در کشورهاى جهان سوم در راه شناساندن انديشه جوچه به کار گرفته مى‌شود و سمينارها و کنفرانس‌هاى بين‌المللى گوناگونى که در اين رابطه برگزار مى‌شوند، اين کشور تا حدودى موفق شده در سطح جهانى طرفدارانى را به خود جلب کند و از آن همچون پايگاهى در رخنه‌گرى در کشورهاى جهان بهره‌بردارى کند.