حزب ليبرال -حزب مردم براى آزادى و دموکراسى- vvd هلند چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا پيشينه اين حزب، به ليبرالهاى تحت رهبرى توربک (Thorbecke) که در سال ۱۸۴۸ ميلادى قانون اساسى هلند را تهيه و تدوين کرد، بازمىگردد. انتخاب واژه ليبرال پاسخى بر تمايلات مردم هلند و تنوع احزاب در قرن نوزدهم بود. درپى مبارزات مردم براى تغيير قانون اساسي، توربک و گروههواى هوادار وى تلاش گستردهاى را درجهت مصونيت مقام سلطنت و مسؤوليت وزراء درقبال پارلمان آغاز کردند که نتيجهٔ آن، قانون اساسى تصويب شده ۱۸۴۸ ميلادى بود. پس از مرگ توربک که سه نوبت نخستوزيرى هلند را عهدهدار بود، اختلافنظرهاى عقيدتى بسيار بين گروههاى ليبرال، بويژه محافظهکاران و ترقىخواهان طالب توسعه حق رأى و مداخله بيشتر دولت در امور اقتصادى و اجتماعي، پديد آمد. با اين وجود، گروههاى ليبرال، همچنان توانستند اکثريت کرسىهاى مجلس دوم (عوام) را به خود اختصاص دهند و درنتيجه، نفوذ زيادى بر سياست کشور اعمال کنند. در سال ۱۸۸۵ ميلادي، گروههاى ليبرال که بانى قانون اساسى جديد بودند، اتحاديه ليبرالها (Liberal Union) را به وجود آوردند. اما پس از زمانى کوتاه، بهسبب عدم توافق در خط مشى کلى اتحاديه، به گروههاى متعددى ازجمله حزب راديکال (Radical League)، حزب دموکراتيک راديکال (Radical Democratic League)، راديکالهاى مستقل (Independent Liberals) و حزب اقتصادى ليبرال (The Economie League) انشعاب يافتند. از سوى ديگر، به دليل داشتن مخالفت شديد با احزاب مذهبي، از سال ۱۸۸۷ تا ۱۹۱۷ ميلادي، با کنارگذاشتن اختلافات داخلى خود حزب آزادى (The Freedom League) را که بعدها حزب ملى ليبرال (Liberal State Party) خوانده شد، تأسيس نمودند و به پيروزىهاى چشمگيرى دست يافتند. ازجمله، در فاصله سالهاى ۱۸۸۸ تا ۱۹۱۳ ميلادي، بين ۳۲ تا ۵۷ کرسى از مجموع ۱۰۰ کرسى مجلس دوم را دراختيار خود گرفتند. پس از جنگ جهانى دوم، گروههاى ليبرال افراطي، حزب کارگر را تشکيل داده و در انتخابات سال ۱۹۴۶ ميلادى با ليبرالهايى که حزب آزادي را برپا کرده بودند به مبارزه پرداختند. در سال بعد (۱۹۴۸م.) شمارى از افراطيون حزب کارگر، به گروه ليبرالهاى حزب آزادي ملحق شده و تحت رهبرى پي.جي.آد (P.J. Oud)، حزب مردم براى آزادى و دموکراسى (Peoples Party for Freedom and Democracy) را که حزب ليبرال کنوني يا (VVD) است در شهر لاهه، شکل دادند. از آن سال تاکنون، حزب ليبرال يا در ائتلاف با احزاب مذهبى بسر برده و يا نقش مخالف دولتهاى ائتلافى را که احزاب مذهبى در آن مشارکت داشتهاند، ايفاء نموده است. در سال ۱۹۷۶ ميلادي، حزب ليبرال، در چارچوب همکارى و تشريک مساعى با ديگر احزاب ليبرال کشورهاى اروپايي، بهعضويت فدراسيون احزاب ليبرال دموکرات جامعه اروپا درآمد. اين حزب از اوايل دهه شصت تاکنون، بيش از ۱۱ درصد کل آراء انتخاباتى پارلمان هلند را دارا بوده است. حزب ليبرال، طرفدار آزادى عمل و عقيده و بيان بوده و نيز خواستار امنيت اجتماعى مردم و افزايش سهم کارگران در سود کارخانجات است. رهبرى حزب آقاى لين درت خينجار (Leendert Gingaar) و رهبرى پارلمانى آن را آقاى بولکشتاين (Bolkestein) برعهده دارند. اعضاء حزب ۶۸۰۰۰ تن مىباشند. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها