تاريخ پيدايش اين حزب به دورانى باز مى‌گردد که کالوينيستى معتقد به نام ون پرينسترر (Van Prinsterer) سال‌هاى (۱۸۰۱-۱۸۷۶ م.) با اين اعتقاد که کشور هلند بايد بر مبناى اصول مذهب کالوينيسم اداره شود حزب ضدانقلابي (‌‌‌‌‌‌‌ARP) را برپا کرد. انگيزه انتخاب اين نام صرفاً مخالف با روح انقلاب کبير فرانسه بود.


مهمترين هدف اين حزب در اداره سيستم آموزش و پرورش خلاصه مى‌شد، آنان خواستار اداره مدرسه‌هاى دولتى بر مبناى اصول تأکيد شده پروتستانيزم شدند اما از آنجا که اين خواسته با مخالفت شديد مواجه شد، حزب تلاش خود را براى گرفتن سهم مالى بيشتر و مناسب‌ترى از دولت براى اداره امور مدارس کشور متمرکز کرد.


حزب ضدانقلابي که در سال ۱۸۴۸ ميلادى طرفداران اندکى داشت، در سال ۱۸۷۸ ميلادى به عنوان اولين حزب متشکل هلند شناخته شد و پس از اصلاح قانون اساسى به سال ۱۸۸۷ ميلادى و گسترش حق رأي، طرفداران بيشترى يافت و موقعيت استوارى را در پارلمان هلند کسب کرد.


پس از مدتى با ترک يکى از اعضاء برجسته حزب و پيرامون وى و نيز جدايى گروه‌هاى کوچک پروتستان، ضربه شديدى به اين حزب وارد آمد تا آنکه در سال ۱۹۰۸ ميلادي، منشعبان به هم ملحق و اتحاديه تاريخى مسيحي (CHU) را شکل دادند. از آن پس دو حزب ضدانقلابي و اتحاديه تاريخى مسيحي بزرگترين و مهمترين احزاب پروتستان به شمار آمدند. اگرچه به سادگى نمى‌توان اختلاف‌نظرهاى موجود بين دو حزب را برشمرد ولى مى‌توان گفت اعضاء اتحاديه تاريخى مسيحي پيروان پابرجاى کليساى هلند، يعنى عمده‌ترين و قديمى‌ترين فرقه مذهبى پروتسستان هلند بودند، در حالى که اعضاء حزب ضدانقلابي را کالوينيست‌هاى قشرى و غيرقابل انعطاف با نام طرفداران کليسا تشکيل مى‌دادند، اما موضع ايدئولوژيکى و سياسى روشن‌ترى داشته و از انضباط حزبى بيشترى برخوردار بوده‌اند.


مهمترين هدف اين حزب در اداره سيستم آموزش و پرورش خلاصه مى‌شد، آنان خواستار اداره مدرسه‌هاى دولتى بر مبناى اصول تأکيد شده پروتستانيزم شدند اما از آنجا که اين خواسته با مخالفت شديد مواجه شد، حزب تلاش خود را براى گرفتن سهم مالى بيشتر و مناسب‌ترى از دولت براى اداره امور مدارس کشور متمرکز کرد.


حزب ضدانقلابي که در سال ۱۸۴۸ ميلادى طرفداران اندکى داشت، در سال ۱۸۷۸ ميلادى به عنوان اولين حزب متشکل هلند شناخته شد و پس از اصلاح قانون اساسى به سال ۱۸۸۷ ميلادى و گسترش حق رأي، طرفداران بيشترى يافت و موقعيت استوارى را در پارلمان هلند کسب کرد.


پس از مدتى با ترک يکى از اعضاء برجسته حزب و پيرامون وى و نيز جدايى گروه‌هاى کوچک پروتستان، ضربه شديدى به اين حزب وارد آمد تا آنکه در سال ۱۹۰۸ ميلادي، منشعبان به هم ملحق و اتحاديه تاريخى مسيحي (CHU) را شکل دادند. از آن پس دو حزب ضدانقلابي و اتحاديه تاريخى مسيحي بزرگترين و مهمترين احزاب پروتستان به شمار آمدند. اگرچه به سادگى نمى‌توان اختلاف‌نظرهاى موجود بين دو حزب را برشمرد ولى مى‌توان گفت اعضاء اتحاديه تاريخى مسيحي پيروان پابرجاى کليساى هلند، يعنى عمده‌ترين و قديمى‌ترين فرقه مذهبى پروتسستان هلند بودند، در حالى که اعضاء حزب ضدانقلابي را کالوينيست‌هاى قشرى و غيرقابل انعطاف با نام طرفداران کليسا تشکيل مى‌دادند، اما موضع ايدئولوژيکى و سياسى روشن‌ترى داشته و از انضباط حزبى بيشترى برخوردار بوده‌اند.


اين روند تا اوايل دهه ۱۹۷۰ ميلادى ادامه يافت، تا آنکه در انتخابات پارلمانى سال‌هاى ۱۹۶۷، ۱۹۷۱و ۱۹۷۲ ميلادي، احزاب مذهبى (پروتستان و کاتوليک) شکست سختى خوردند. و پس از مشورت‌هاى بسيار، در سال ۱۹۷۶ ميلادي، براى کسب قدرت بيشتر در انتخابات، تصميم گرفتند فدراسيونى ايجاد کنند. اين تصميم منجر به پيدايش حزب بزرگ جديدى با نام دمکرات مسيحي (CDA) شد که از احزاب ضدانقلابي (ARP) اتحاديه تاريخى مسيحي (CHU) و کاتوليک مردم (KVP) تشکيل يافته بود. CDA با ترکيب جديد خود، توانست براى نخستين بار در سال ۱۹۷۷ ميلادي، قريب به يک سوم آراء را به دست آورد و ۴۹ کرسى مجلس دوم را به خود اختصاص دهد و به همراه حزب ليبرال، دولت ائتلافى را تشکيل دهد. در سال ۱۹۸۱ ميلادي، مجدداً يک سوم آراء را تصاحب و اين بار به اتفاق حزب دمکرات ۶۶ و کارگر دولت ائتلافى را تشکيل داد. همچنين در انتخابات سال ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ ميلادى نيز موفق شد با حزب ليبرال، دولت ائتلاف را معرف کند.


در انتخابات سراسرى مجلس دوم هلند (۱۹۸۹م.)، CDA توانست با کسب ۵۴ کرسي، به همراه حزب کارگر که ۴۹ کرسى را به دست آورده بود تشکيل دولت ائتلافى را بدهد که اين ائتلاف تا سال ۱۹۹۲ به قوت خود باقى بود.


رهبر CDA، آقاى وان ولزن (‌‌Van Velzen) و رهبر پارلمانى آن آقاى الکوبرينکمن (Elco Brinkman) است. مقر حزب در لاه و ۱۳۸۰۰۰ عضو دارد. اکثريت قابل‌ملاحظه‌اى از اعضاء اين حزب، براين باورند که حزب مى‌بايد در چارچوب مسيحيت عمل کند. شاخه چپ‌گراى حزب را همان مذهبيون افراطى ضدانقلابى تشکيل مى‌دهند که خواهان همکارى بيشتر با حزب کارگر هستند. به طور کلي، اين حزب از نظر اجتماعي، پيرو مشى حزب کارگر و از لحاظ اقتصادى گرايش به ليبرال‌ها دارد. در زمينه سياسي، روش ميانه‌اى بين ليبرال‌ها و کارگر را دنبال مى‌کند. بدين دليل برخى از مردم هلند، اين سياست را ناپسند اما عده‌اى ديگر آن را خوشايند مى‌دانند.