جغرافياى طبيعى

موقعيت جغرافيائى

لائوس (Laos) کشورى محصور در خشکى و به ‌عنوان سرزمينى بسته با کوه‌هاى نسبتاً مرتفع در قلب شبه جزيره هندوچين قرار گرفته است. لائوس در مدار ۲۳ درجه و ۲۷ دقيقه خط استوار قرار گرفته و رأس جنوبى آن ۱۴ درجه شمال خط استوار است و نقاط شمالى اين کشور کمى زير خط رأس‌السرطان قرار دارد.

طول اين کشور در محور شمال - جنوب ۱۷۰۰ کيلومتر و در محور شرق - غرب ۴۰۰ کيلومتر مى‌باشد که در شرق با ويتنام، در جنوب با کامبوج در غرب با تايلند، برمه و در شمال با چين داراى مرز مشترک است. مساحت اين کشور ۲۳۶،۸۰۰ کيلومتر مربع مى‌باشد و بلندى‌هاى پوشيده از درخت لائوس را فراگرفته است.

کوه‌هاى مرتفع در بخش شمالى کشور، مانند يک دژ ميان لائوس و همسايگى شمالي، شمال شرقى و غربى اين کشور قرار گرفته‌اند، در حدود ۸۰ درصد اين کشور کوهستانى با ارتفاعى بين ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ متر مى‌باشد که شرايط ارتباطات داخلى و خارجى را براى جمعيت ۸/۴ ميليونى لائوس، مشکل و پرهزينه نموده است.

رودخانه مکونگ (Mekong) در غرب اين کشور، به‌عنوان يک حلقه ارتباطى با مردم تايلند و کامبوج به اين کشور کمک مى‌کند.

دوسوم مساحت لائوس پوشيده از جنگل مى‌باشد و اين مناطق عموماً از نوع مناطق گرمسير با ميزان بارندگى بسيار بالا مى‌باشد.

رودها

رودخانه‌ مکونگ در منطقه‌اى که محدود به دو استان لانگ‌پارابانگ‌ (Laung Parabang) و ساواناخت (Savankakhet) مى‌شود قابل کشتى‌رانى و حمل و نقل آبى در آن صورت مى‌گيرد. شاخه‌هاى رود مکونگ در شمال اين کشور شامل دو رود نام‌تا (Nam The) و نام‌او (Nam Ou) که دره‌هاى باريک بخش شمالى جارى هستند تقسيم مى‌شوند و هر دو اين رودها قابل قايق‌رانى مى‌باشند. شاخه‌ ديگر اين رود در بخش شمالى لائوس جريان دارد و به‌نام نام‌نگوم (Nam Ngum) مى‌باشد که به‌عنوان مهم‌ترين شاخه اين رود براى تأمين انرژى از سال ۱۹۷۱ مورد توجه قرار گرفت. ديگر شاخه‌هاى اين رود در بخش‌هاى شرقى لائوس عبارتند از نام‌کادينگ (Nam Kading)، سى‌بنگ‌فاي (Se Bang Fai)، سى‌بنگ‌هنگ (Se Beng Heng) و سى‌دان (Se Done). ديگر شاخه بزرگ اين رود به‌نام سى‌کانگ(Se Kong) در جنوب شرقى لائوس جارى مى‌باشد و در خاک کامبوج نيز ادامه مى‌يابد.

عوارض طبيعى

در بخش شمالى لائوس کوه‌هاى مرتفع، پستى و بلندى‌هاى فراوانى و سر به فلک کشيده دائماً پوشيده در مه که از سوى جنوب شرق آسيا از ناحيه تبت (Tibet) با پيچ و خم فراوان امتداد دارد. رشته‌ کوه‌هاى اصلى اين کشور اصلى اين کشور از شمال شرقى به جنوب غربى متمايل هستند. کوه‌هاى اين مناطق داراى لبه‌هاى تيز و شيب‌هاى تند و بريده مى‌باشند. دره‌هاى اين مناطق به شکل V بوده و داراى گلوگاه‌هاى بسيار باريک و نزديک به‌هم مى‌باشد که ارتفاع آنها از ۲ هزار پا به ۴ هزار پا افزايش مى‌يابد.

رشته کوه‌هاى متعددى با ارتفاع حدود ۵ هزار پا و قله‌هاى مختلف با ارتفاع تقريباً ۶ هزار پا نيز وجود دارند.

رشته کوه آناميت (Annamite) از داخل خاک لائوس از شمال غربى به جنوب شرقى به موازات رودخانه مکونگ امتداد يافته است. اين قسمت همانند کوه‌هاى شمالى لائوس، شامل قله‌هاى تيز، مرتفع و دژهاى باريک و عميق مى‌باشد. اين قله‌ها داراى ارتفاعات ۵ هزار پا تا ۸ هزار پا مى‌باشند. به‌طور کلى اين رشته کوه‌ها به شکل زنجيره‌اى بوده و به فرم يک دژ و سد ميان لائوس و شمال ويتنام کشيده شده است.

به‌طور کلى سه پنجم کل اين کشور را کوه‌هاى سربه فلک کشيده تشکيل مى‌دهد. همچنين لائوس داراى يک دشت به نام جارس (Jars) مى‌باشد. مرز شرقى اين کشور شامل رشته‌ کوه‌هاى آناميت مى‌شود و غرب لائوس را دشت‌هاى رسوبى رودخانه مکونگ و شاخه‌هاى فرعى آن، شکل مى‌دهند. درجنوب نيز جلگه حاصل‌خيز و وسيع بلونس (Bolovens) وجود دارد و کوه‌هاى اين کشور در مرزهاى شمال غربي، شمالى و شرقى حصارهائى را با همسايگان خود ايجاد نموده است و رودخانه به‌عنوان يک راه ارتباطى با تايلند محسوب مى‌شود.

کوه‌هاى و آتشفشان‌ها

بلندترين کوه لائوس فوبيا (Phoabia) مى‌باشد و ارتفاع آن به ۹،۲۴۹ پا از سطح دريا مى‌رسد. اين کوه در استان شنگ‌خوانگ‌ در بخش شمالى لائوس قرار گرفته است. اين منطقه شامل يکسرى رشته‌ کوه‌هاى به‌هم پيوسته و مرتفع مى‌باشد.

آب و هواى لائوس

کشور لائوس داراى آب و هواى گرمسيرى بوده و ۵ ماه سال در اين کشور، از مى تا سپتامبر بارندگى شديد مى‌شود. بالاترين حد متوسط دما در شهر وين‌تيان (Vien Tiaen) مرکز لائوس در ماه آوريل ۳۶ درجه سانتى‌گراد مى‌باشد. متوسط بارندگى در وين‌تيان ۱،۶۲۰ ميلى‌متر مى‌باشد.

جدول ميزان بارندگى و دما در ماه‌هاى مختلف در وين‌تيان

جدول شهرهاى اصلى کشور لائوس