نيروهاى مسلح

مأموريت اصلى نيروهاى مسلح جمهورى اندونزي (ABRI) دفاع از تماميت کشور در مقابل تهاجم خارجى است. يکى از ويژگى‌هاى مهم اين نيروها وظايف دوگانه (دفاعى - امنيتى و سياسى - اجتماعي) آنها است که نقش برجسته‌اى به آنها در اداره امور کشور و دفاع ار آن داده است.



نيروهاى مسلح اندونزى شامل چهار نيروى زميني، دريايي، هوائى و پليس مى‌باشد. سابقه تشکيل اين نيروها به دوره مبارزات استقلال در دهه ۱۹۴۰ ميلادى باز مى‌گردد. افراد نظامى شاغل در در نيروهاى مسلح هلند و افرادى که در دوره اشغال اندونزى توسط ژاپن، در ارتش ژاپن خدمت مى‌کردند، پس از استقلال در ۱۵ اکتبر ۱۹۴۵ ارتش امنيت مردم را تشکيل دادند. اين افراد سپس به جنگ چريکى عليه هلند پرداختند و با خاتمه يافتن اين جنگ (۱۹۴۹) تعدادشان به ۵۰۰ هزار نفر مى‌رسيد که بعدها به ۲۰۰ هزار نفر تقليل يافت. بودجه دفاعى اندونزى در سال ۱۹۹۱ حدود ۷/۱ ميليارد دلار (معادل ۷ درصد از کل بودجه دولت) بود، با اين حال نيروهاى مسلح در تمامى بخش‌هاى اقتصادى (حمل ونقل، صنايع، کشاورزي، بيمه، بانک،...) فعلاً بوده و منافعى را نيز از اين طريق به‌دست مى‌آوردند. فرمانده کل نيروهاى مسلح در حال حاضر (۱۹۹۵) ژنرال فيصل تنجونگ است.


تعداد نيروهاى مسلح اندونزى طبق آمارهاى سال ۱۹۹۲ مجموعاً ۴۷۶،۰۰۰ نفر به شرح زير بوده است:


نيروى زمينى ۲۲۵،۰۰۰ نفر، نيروى دريايى ۴۴،۰۰۰ نفر، نيروى هوايى ۲۷،۰۰۰ نفر و نيروى پليس ۱۸۰،۰۰۰ نفر. قرار است تعداد نيروهاى مسلح اندونزى تا سال ۱۹۹۸ به ۵۰۰،۰۰۰ نفر برسد. همچنين علاوه بر اين نيروها، حدود ۱/۵ ميليون نفر نيز نيروهاى مردمى آموزش ديده وجود دارند که ظرفيت آنها يارى رساندن به نيروهاى مسلح در مواقع ضرورى و نيز کمک به مردم در شرايط دشوار است.


خدمت سربازى در اندونزى ۲ سال است و به‌صورت داوطلبانه مى‌باشد (مگر براى مردان تحصيل کرده مثل پزشکان). با توجه به موقعيت برتر نظاميان در جامعه، داوطلبان زيادى براى ورود ره ارتش چه به‌صورت دائم و چه براى گذراندن خدمت سربازي، وجود دارند.