جغرافياى طبيعى اندونزی چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا صفحه بعدی 2 1 صفحه قبلی کوهها و آتشفشانها در جزيره سوماترا: ليوزر وکرينچي(Leuser and Kerinci)، در جزيره جاوه: گده (Gede)، تانگکوبانپراهو (Tangkuban Perahu)، چيرهماى (Ciremai)، کاوى (Kawi)،کلود (Kelud)، سهمهرو (Semeru)، ورائونگ (Raung)، در جزيره سولاوسي: لومپوباتانگ (Lompobatang)، ورانتهکومبالا (Rante Kombala)، در جزيره بالي:باتور (Batur)، آگونگ (Agung)، در جزيره لومبوک: رينجانى (Rinjani)، در جزيره سومباوا: تامابورا. فورانهاى آتشفشانى هر چند يکبار مشکلاتى را براى ساکنين حوالى اين کوها فراهم مىآورد. در طول دو دهه گذشته نزديک به ۳۰ مورد فوران مهم آتشفشانى ثبت شده است. اندونزى همچنين بر کمربند زلزله حوزه پاسيفيک قرار دارد و وقوع زلزلههاى خفيف و شديد يکى از مشکلات دائمى ساکنان اين کشور است. در تاريخ اندونزى، موارد گوناگونى از وقوع بلاياى طبيعى مثل زلزله و آتشفشان وجود داشته که خسارات فراوانى را پديد آورده است (مثل فوران آتشفشان کراکاتوا در سال ۱۸۸۳). رودها در جزاير مختلف اندونزى رودهاى فراوانى جريان دارند که بهعنوان منابع مهمى براى حمل ونقل و آبيارى مزارع مورد استفاده مىباشند. مهمترين رودهاى اين کشور عبارتند از : در جزيره سوماترا: موسى (Musi)، باتانگارى (Batanghari)، ايندراگيرى (Indragiri) و کامپار (Kapar)، در جزيره کاليمانتان: کاپوآس (Kapuas)، باريتو (Barito)، ماهاکامورجنگ (Mahakam)، در جزيره ايريانجايا: ممبرامو (Memberamo)،وديگول (Digul)، و در جزيره جاوه: بنگاوانسولو (Bangawan Solo)، چيتاروم (ُCitarum)، وبرانتاس(Brantas). تنگهها اندونزى بر سر راههاى درياى مهمى است که اقيانوس هند را به اقيانوس آرام متصل مىسازد. از جمله مهمترين اين آبراهها، تنگهمالاکا (بين جزيره سوماتراى اندونزى و شبهجزيره مالزي)، تنگه سوندا (بين جزاير سوماترا وجاوه) و تنگه ماکاسار (بين جزاير سولاسى و کاليمانتان) است که از گذشتههاى دور مورد استفاده کشتىهاى تجارى بوده است. شهرهاى مهم شهر جاکارتا پايتخت اندونزى است و پس از آن شهرهاى مهم اين کشور عبارتند از :سورابايا، باندونگ، جوگجاکارتا، سمارانگ،سوراکاتا، ومالانگ (در جاوه)، مدان، پالمبانگ، پادانگ، و بندرلامپونگ (در سوماترا) او جونگ پاندانگ و مانادو (در سولاوسي) و بانجارماسين (در کاليمانتان). سابقه تشکيل شهر جاکارتا به قرون ۱۵و۱۶ ميلادى باز مىگردد که بندرى مهم در تجارت اين منطقه بود. اين بندر در ابتدا سونداکلاپا نام داشت که پس از شکست نيروهاى پرتغالى از نيروهاى مسلمان به رهبرى فتحاللّه در سال ۱۵۲۷ميلادى، به جاياکارتا (به معناى پيروزىبزرگ) تغيير نام يافت. در سال ۱۶۱۸ ميلادى، فرمانده هلندى به جاياکارتا حمله کرد و سه قرن اين شهر تحت سلطه هلندىها بود تا آنکه در طول جنگ جهانى دوم و اشغال اندونزى توسط ژاپن، مجدداً به جاکارتا تغيير نام پيدا کرد. پس از استقلال اندونزي، جمعيت اين شهر روبه فزونى نهاد و اکنون (با حدود ۷۰۰ کيلومتر مربع مساحت ) نزديک به ۱۰ ميليون نفر جمعيت را در خود جاى داده است. بنادر مهم مجمعالجزايز اندونزى داراى بنادر تجارى مهمى است که علاوه بر جاکارتا، مهمترين آنها عبارت است از:مدان(سوماتراىشمالي)، سورابايا (جاوه)، اونجونگ پاندانگ (سولاوسىجنوبي) و آمبون (جزاير ملوک). زمان بهعلت وسعت زياد ميان حدود شرقى و غربى (نزديک به ۵۱۲۰ کيلومتر)، در اين کشور سه منطقه زمانى مختلف بهشرح زير وجود دارد : - بخش غربى اندونزى، شامل جزاير سوماترا، جاوه و ايالتهاى کاليمانتان غربى و مرکزي: ۷ساعت جلوتر از گرينويچ (GMT) - بخش مرکزى اندونزي، شامل جزاير بالي، سولاوسي، نوساتنگارى غربى وشرقى، استانهاى کاليمانتان شرقى و جنوبى و نيز تيمور شرقى : ۸ ساعت جلوتر از گرينويچ (GMT) - بخش شرقى اندونزى، شامل جزاير ملوک و ايريانجايا: ۹ ساعت جلوتر از گرينويچ (GMT) بدين ترتيب ساعت ۱۲ ظهر گرينويچ (۳۰/۱۵ تهران) برابر با ساعت ۱۹ در جاکارتا، ۲۰ در دنپاسار (بالي) و ۲۱در جاياپورا (ايريانجايا). صفحه بعدی 2 1 صفحه قبلی چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها