فولاد و آلومينيم

فرآيند صنعتى شدن در اندونزى موجب افزايش تقاضا براى فولاد و ديگر فلزات‌اساسى شده است. صنايع فولاد در اندونزى در اختيار شرکت دولتى فولاد کراکاتائو (‌Krakatau) مى‌باشد که در سال ۱۹۹۳ مجموعاً ۸۳/۴ ميليون تن محصولات مختلف (شامل آهن اسفنجي، ورق فولاد و فنر)توليد کرده است. همچنين توليد آلومينيم توسط شرکت اينالوم (Inalum)- با سرمايه‌گذارى مشترک اندونزى و ژاپن - در سال ۱۹۹۳ به ۵/۱۹۵ تن (شمش آلومينيوم) رسيد که ۶۸ درصد آن صادر شد.

صنايع ماشينى

صنايع ماشينى در اندونزى شامل توليد ابزارهاى صنعتى، کشاورزى و ساختمانى است که غالباً تحت امتياز شرکت‌هاى خارجى و با هدف تأمين روبه رشد اقتصاد کشور روبه گسترش دارد.

اتومبيل سازى

صنايع اتومبيل سازى در اندونزى، که از مونتاژ قطعات وارد شده آغاز به کار نمود، اکنون ضمن توليد بسيارى از قطعات در داخل توسعه زيادى يافته است. بسيارى از شرکت‌هاى‌ اتومبيل سازى ژاپنى و اروپائى در اندونزى نمايندگى توليد و مونتاژ داير کرده‌اند و در سال ۱۹۹۳ مجموع اتومبيل‌هاى شخصى و مسافربرى توليد شده به ۲۱۵،۰۰۰ دستگاه رسيد. اخيراً دولت براى حفظ کيفيت رقابتى اتومبيل‌هاى ساخته شده در داخل، مقررات ورود اتومبيل‌هاى خارجى را سهل‌تر نموده است.

کشتى‌سازى

گسترش تجارت اندونزى موجب توجه خاص دولت به صنايع ساخت و تعمير کشتى شده است. دولت از طريق برقرارى معافيت‌هاى مالياتى براى کالاها و قطعات مورد نياز اين صنايع، زمينه‌هاى گسترش آنها را فراهم آورده است. تا سال ۱۹۹۴ مجموعاً ۲۰۰ کارخانه ساخت و تعمير کشتى در اندونزى وجود داشته که از اين ميان ۱۸ کارخانه متعلق به دولت بوده است. ظرفيت کل اين صنايع در سال عبارت است از حدود ۱۴۰ هزار تن براى ساخت کشتى و ۵/۲ ميليون تن براى تعمير کشتى. قرار است صنايع کشتى‌سازى اندونزى در طول ششمين برنامه پنج‌ساله، توليداتى به ارزش ۴/۱ ميليارد دلار داشته باشد.



بزرگترين شرکت کشتى‌سازى دولتى اندونزى، به نام پال (P.T.PAL) در بندر سورابايا (مرکز استان جاوه شرقي) قرار دارد. سابقهٔ تأسيس اين شرکت به سال ۱۹۳۹ و در زمان حاکميت استعمارگران هلندى باز مى‌گردد که پس از استقلال، به دولت اندونزى منتقل مى‌شود و از سال ۱۹۸۰ به امکانات پيشرفته مجهز مى‌گردد. اين شرکت با حدود ۶۰۰۰ نفر پرسنل در مجموعه‌اى به وسعت ۱۵۰ هکتار، در زمينه‌هائى مثل طراحى، ساخت و تعمير انواع کشتى‌هاى تجارى و نظامى و نيز سازه‌هاى دريائى و قطعات مورد نياز کشتى فعاليت دارد و با شرکت‌هاى مهم ژاپني، آمريکائي، آلماني، و بلژيکى همکارى مى‌کند. توليدات اين شرکت، خصوصاً قايق‌هاى سبک و تندرو، تأمين‌ کننده نيازهاى بازار داخل بوده و بخشى از آن نيز صادر مى‌گردد.

هواپيماسازى

صنايع هواپيماسازى اندونزى موسوم به آى‌پى‌تى‌ان (IPTN) در شهر باندونگ (مرکز استان جاوه غربي) مستقر است. اين شرکت در سال ۱۹۷۶ تأسيس شد و دولت سرمايه‌گذارى‌هاى زيادى در آن کرده است و اکنون با حدود ۱۵،۷۰۶ نفر پرسنل (از جمله ۱۶۲۰ مهندس) در مجموعه‌اى به وسعت ۷۵ هکتار در زمينه‌هائى مثل طراحى، ساخت و تعمير هواپيماهاى سبک و هلى‌کوپتر و نيز تجهيزات فنى آن (مثل موتور و توربين) فعاليت دارد. محصولات اين شرکت عبارت ‌است از هواپيماى CN-212 و هواپيماى ۴۴ نفره CN-235، (ساخت مشترک با شرکت اسپانيائى CASA)، هلى‌کوپتر NBO-105، (با همکارى شرکت MBB آلماني)، هلى‌کوپترهاى MBK-117و NB-412 (با همکارى شرکت آمريکائى بل) و هلى‌کوپترهاى پوما NAS-330 و سوپر پوما NAS-332 (با همکارى شرکت فرانسوى Aerospatiale). دولت اندونزى در يک دهه قبل، تلاش‌هاى فوق‌العاده‌اى را براى ارزيابى توليدات هوائى خود به انجام رسانده و موفق شده که بر شمار خريداران داخلى و خارجى اين محصولات بيفزايد. براى مثال تا سال ۱۹۹۳، ۳۱ فروند هواپيماى CN-235 در خطوط هوائى داخلى اندونزى (مثل شرکت مرپاتى - Merpati-) نيروى هوائى اندونزى و همچنين نيروى هوائى فرانسه، عربستان سعودى و مراکش مورد استفاده بوده است. کشورهاى تايلند، مالزى و گوام نيز جزء خريداران اين محصول بوده‌اند.



صنايع هواپيماسازى اندونزى (IPTN) با شرکت‌هاى مهم و معتبر هوائي، ژاپني، آمريکائي، فرانسوي، آلماني، همکارى‌هائى را نيز در زمينه ساخت بعضى از قطعات هواپيماى بوئينگ ۷۶۷ و ۷۳۷، جنگنده‌هاى F-16 و همچنين بعضى از انواع موشک‌هاى هوائى (FFAR) و اژدرهاى دريائى (SUT) را توليد مى‌کند.


همکارى‌هاى فنى و تکنولوژيک با شرکت‌هاى مهم هوائى خارجى موجب انتقال تدريجى تکنولوژى هوائى به اندونزى شده است به گونه‌اى که اکنون بيشتر قطعات هواپيماى CN-212 و هلى‌کوپتر NBO-105 در اندونزى ساخته مى‌شود. اين شرکت از سال ۱۹۹۲ طراحى و ساخت هواپيماى ۷۰ نفره N-250 را آغاز کرد. اين هواپيما نخستين هواپيمائى است که طراحى و ساخت آن تماماً توسط اندونزى انجام خواهد شد. نخستين پرواز اين هواپيماى مجهز به سيستم‌هاى پيشرفته کامپيوترى کنترل پرواز در ماه اوت سال ۱۹۹۵ و همزمان با جشن پنجاهمين سالگرد استقلال اندونزى انجام پذيرفت و قرار است از سال ۱۹۹۶ وارد بازار شود. مقامات اندونزى اعلام کرده‌اند که تا‌کنون ۱۶۷ مورد سفارش براى اين هواپيما دريافت کرده‌اند که بيشتر آنها مربوط به خطوط هوائى داخلى اندونزى است. صنايع هواپيماسازى اندونزى (IPTN) همچنين طراحى و ساخت يک نوع هواپيماى مافوق صورت را (به نام N-2130) در دست بررسى دارد. با اين حال ظرفيت توليد اين صنايع محدود بوده و بيش از هر چيز نيازمند سرمايه خارجى و به همين دليل، بازاريابى و فروش اين محصولات، براى اندونزى ، اهميت فوق‌العاده زيادى پيدا کرده است. پيشرفت صنايع هواپيماسازى براى دولت اندونزى، نشانه موفقيت‌آميز بودن سياست‌هاى توسعه اقتصادى است و انتظار مى‌رود که اين صنايع، موتور محرّکه اقتصاد اندونزى در حرکت به سوى صنعتى شدن باشد. لازم به ذکر است که شمار مصرف‌کنندگان اين محصولات تا سال ۱۹۹۳، عبارت بوده است از ۲۷ شرکت داخلى و ۲۰ شرکت خارجي. مبتکر و مجرى صنايع هواپيما‌سازى، کشتى‌سازى و بسيارى ديگر از صنايع استراتژيک اندونزى، پروفسور حبيبى وزير تحقيقات و تکنولوژى اين کشور مى‌باشد.