قانون اساسي، تحوّلات و ويژگى‌هاى آن فنلاند چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا قانون اساسى فنلاند در تاريخ ۱۷ ژوئيه ۱۹۱۹ به تصويب رسيد. از هنگامى که فنلاند به عنوان يک دولت حاکم و مستقل اعلام شد ضرورت وضع و تدوين قانون اساسى ضرورى گرديد، تا از اين طريق بنيّه دولت را تقويت نموده و حقوق کليه شهروندان را تأمين و آزادى آنان را تحت لواى قانون حفظ نمايد. قانون اساسى فنلاند داراى ۱۱ فصل و ۹۵ ماده است و از زمان تدوين تا به حال ۲۸ ماده آن دچار متمّم و اصلاح گرديد. در قانون اساسى فنلاند آمده است: حاکميّت از آنِ مردم است که پارلمان به نمايندگى از مردم آن را اعمال مى‌کند. قانون‌گذارى از سوى پارلمان و رئيس‌جمهور صورت مى‌گيرد و هر دو مرجع حق پيشنهاد تصويب قوانين جديد، متمّم، فسخ و تفسير قوانين را دارند. شهروندان فنلاند داراى آزادى بيان، چاپ و نشر، قلم (بدون دخالت از پيش مرجعي)، و نيز از حق تشکيل اجتماعات با اهدافى که خلاف قانون و اخلاق حسنه نباشد (بدون کسب اجازه قبلي) دارند. طبق قانون اساسى رئيس‌جمهور حق انحلال پارلمان و فراخوان انتخابات جديد را دارا بوده و همچنين قادر است احکام دادگاه را لغو، تعديل و يا تخفيف دهد. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها
