در طى قرن نوزدهم فنلاند مهيندوک‌نشينى تحت حکومت روسيه بود. کوشش روسيه در تقويت نفوذ فرهنگى و سياسى خويش، منجر به افزايش تنش در اين کشور گرديد. در ۱۹۰۶ فنلاند اجازه يافت دوما (پارلمان) براى خود تشکيل دهد، و در ۱۹۱۰ سرکوب بار ديگر اعمال شد. پس از انقلاب ۱۹۱۷ روسيه، در فنلاند جنگ داخلى درگرفت. گروه طرفدار روسيه شکست خورد و در ۱۹۱۹ قانون اساسى جمهورى مستقل (که امروز نيز مورد اجراء است) تأييد شد. تماميت ارضى فنلاند تا تهاجم شوروى در ۱۹۳۹ دوام آورد، اما پس از آن زمين‌هائى به شوروى واگذار شد. شکست اتحادى کوتاه با آلمان منجر به واگذارى سرزمين‌هاى ديگرى به اتحاد شوروى در ۱۹۴۴ گشت. از ۱۹۴۵، فنلاند استقلال و بى‌طرفى خود تا حدى نفوذ کسب کرده است.



فنلاند به‌دليل به‌اجراء گذاشتن دقيق بى‌طرفى خود تا حدى نفوذ کسب کرده است. براى مثال جلسات اوليهٔ کنفرانس امنيت و همکارى در اروپا را که به ”قرارهاى هلسينکي“ انجاميد، ميزبانى کرد. ائتلاف‌هاى چندحزبى از مشخصات دولت در فنلاند است، ولى از سال ۱۹۸۷ به بعد طرفدارى از احزاب چپ‌گرا کاهش يافته است. فنلاند، از نظر اقتصادي، به واسطهٔ عضويت در اتحاديهٔ بازرگانى آزاد اروپا و سازمان همکارى اقتصادى و توسعه، به‌صورت بخشى از اروپا غربى درآمده است. اين کشور کانديد عضويت در جامعهٔ اروپا است.