قديمى‌ترين اکتشافات باستان‌شناسى شاهدى بر سکونت بشر در فنلاند در ايام بعد از دورهٔ يخ يعنى حدود ۷۵۰۰ سال پيش از ميلاد مى‌باشد. اما از قرن ششم پس از ميلاد، جمعيت در بخش‌هاى جنوبى آن و سواحل خليج بوتنى متمرکز گرديد؛ تا اينکه در قرن دوازدهم سوئد، خاک فنلاند را ضميمه خاک خود نمود و اين در حالى است که شرق فنلاند حدود نيم هزاره در حالت بدوي، زندگى خود را ادامه دادند.


اولين ساکنان فنلاند از طريق شکار و ماهيگيرى امرار معاش مى‌کردند که بعدها شروع به کشاورزى نمودند. تا سده هشتم پس از ميلاد، قبايل کوچک فنلاندى که در جنگل‌هاى مجاور سواحل درياچه‌هاى اين کشور زندگى مى‌کردند به تدريج به يکديگر نزديک و مرتبط شده و با جهان خارج از خود، ارتباط برقرار کردند.


بنا به برخى از نظرات جامعه شناسى و نيز مردم شناسي، اقوام فنلاندى از ابتدا از نواحى سيبرى به سرزمين فنلاند مهاجرت نمودند.


در سال ۱۱۵۵ ميلادى پادشاه سوئد به فنلاند لشگرکشى و آن را به تسخير درآورد. الحاق فنلاند به سوئد که از قرن دوازده ميلادى شروع شد به مدت ۶۰۰ سال طول کشيد.


در سال ۱۹۰۸ ميلادى به دنبال جنگ بين سوئد و روسيه که به شکست سوئد انجاميد سرزمين فنلاند از سوئد جدا و به عنوان دوک‌نشين بزرگ و همچنين ايالت خودمختار به امپراتورى روسيه ملحق گرديد. سرانجام، به دنبال انقلاب بلشويک در روسيه در تاريخ ۶ دسامبر ۱۹۱۷ مستقل گرديد.